Απλα διαβάστε,δεν χρειάζονται σχόλια!
Απλά για να ξέρουμε τι εστί ΚΚΕ και να μην τρώμε τον προσυλιτισμό μέσω της υπεράσπισης της εργατικής τάξης που σίγουρα ελκύει κι εξαπατεί οποιονδήποτε εργάτη!
Τι ρόλο είχε το ΚΚΕ στην Μικρασσιατική εκστρατεία και καταστροφή;Διαβάστε τι οι ίδιοι έλεγαν σε ένα ντοκουμέντο,απόσπασμα του Ριζοσπαστη του 1935
Απλα διαβάστε,δεν χρειάζονται σχόλια!
Απλά για να ξέρουμε τι εστί ΚΚΕ και να μην τρώμε τον προσυλιτισμό μέσω της υπεράσπισης της εργατικής τάξης που σίγουρα ελκύει κι εξαπατεί οποιονδήποτε εργάτη!
Ο τούρκος πράκτορας με την ψευτοδημοσιογραφική του ιδιότητα συνεχίζει να έρχεται κι επίσημα μάλιστα,στην Χίο!
Σήμερα την ημέρα που γιορτάζουμε την θλιβερή επέτειο της κρίσης των Ιμίων,την απώλεια 3ων παλικαριών,την γκριζοποίηση του Αιγαίου θα αναδείξουμε ένα πολύ σοβαρό θέμα.
Την συστηματική επίσκεψη του τούρκου "δημοσιογράφου" ο οποίος (εικονίζεται στις φωτογραφίες της εποχής με μακρυά μαλλιά-κοτσίδα) που είχε κατεβάσει (μαζί με άλλους δύο) την ελληνική σημαία στα Ιμια το 1996,προκαλώντας την γνωστή κρίση που στοίχισε την ζωή στα 3 παλικάρια μας.
Ο "δημοσιογράφος"-πρακτορίσκος της ΜΙΤ (ο τύπος με τα μακρυά μαλλια) όταν κατέβασε την ελληνική σημαία στα Ιμια για να αναρτήσει την τουρκική το 1996....
Ετσι καταρίπτεται ο μύθος ότι ο εν λόγω δημοσιογράφος αποτελεί "persona non grata" για το επίσημο κράτος......
Ο εν λόγω "δημοσιογράφος" (αριστερά) πάνω στα ελληνικά Ιμια το 1996.
Ο συγκεκριμένος,κυρίως δεν επισκέπτεται απλά το νησί μας,αλλά είναι επίσημος απεσταλμένος ώστε να καλύπτει όλες τις επίσημες αποστολές των Τούρκων στην Χίο.
Δηλαδή όταν έρχονται από κάποιων Τούρκικο Δήμο,Επιμελητήριο,Επενδυτές ή οποιονδήποτε επίσημο φορέα των Τούρκων ο συγκεκριμένος είναι ο επίσημος απεσταλμένος του Τύπου της Τουρκίας!
Έχει επίσης δημιουργήσει προβλήματα με τον πίνακα του Ντελακρουά στο γραφείο του Δημάρχου της Χίου(http://koukfamily.blogspot.com/2010/06/blog-post_11.html) !
Είναι δυνατόν ένας πράκτορας ,που έχει αποδεδειγμένα δημιουργήσει πρόβλημα στην χώρα μας,με την ιδιότητα του δημοσιογράφου να μπαινοβγαίνει στην Ελλάδα και να έρχεται και σαν επίσημος στην Χίο μας και μάλιστα με την ίδια ιδιότητα?
Ντροπή στους τοπικούς φορείς που προκειμένου να έχουν την ησυχία τους κλείνουν το στόμα και δεν κάνουν τις απαραίτητες κινήσεις με το υπουργείο εξωτερικών ώστε ο συγκεκριμένος να μην ξαναπατήσει το νησί μας!
Αλλά τι,να χαλάσουμε την ψευτοφιλία (γιατί φιλία με τα μαχητικά τους πάνω από την Χίο δεν γίνεται) και χάσουμε κανένα ευρώ?
Την συστηματική επίσκεψη του τούρκου "δημοσιογράφου" ο οποίος (εικονίζεται στις φωτογραφίες της εποχής με μακρυά μαλλιά-κοτσίδα) που είχε κατεβάσει (μαζί με άλλους δύο) την ελληνική σημαία στα Ιμια το 1996,προκαλώντας την γνωστή κρίση που στοίχισε την ζωή στα 3 παλικάρια μας.
Ο "δημοσιογράφος"-πρακτορίσκος της ΜΙΤ (ο τύπος με τα μακρυά μαλλια) όταν κατέβασε την ελληνική σημαία στα Ιμια για να αναρτήσει την τουρκική το 1996....Ετσι καταρίπτεται ο μύθος ότι ο εν λόγω δημοσιογράφος αποτελεί "persona non grata" για το επίσημο κράτος......
Ο εν λόγω "δημοσιογράφος" (αριστερά) πάνω στα ελληνικά Ιμια το 1996. Ο συγκεκριμένος,κυρίως δεν επισκέπτεται απλά το νησί μας,αλλά είναι επίσημος απεσταλμένος ώστε να καλύπτει όλες τις επίσημες αποστολές των Τούρκων στην Χίο.
Δηλαδή όταν έρχονται από κάποιων Τούρκικο Δήμο,Επιμελητήριο,Επενδυτές ή οποιονδήποτε επίσημο φορέα των Τούρκων ο συγκεκριμένος είναι ο επίσημος απεσταλμένος του Τύπου της Τουρκίας!
Έχει επίσης δημιουργήσει προβλήματα με τον πίνακα του Ντελακρουά στο γραφείο του Δημάρχου της Χίου(http://koukfamily.blogspot.com/2010/06/blog-post_11.html) !
Είναι δυνατόν ένας πράκτορας ,που έχει αποδεδειγμένα δημιουργήσει πρόβλημα στην χώρα μας,με την ιδιότητα του δημοσιογράφου να μπαινοβγαίνει στην Ελλάδα και να έρχεται και σαν επίσημος στην Χίο μας και μάλιστα με την ίδια ιδιότητα?
Ντροπή στους τοπικούς φορείς που προκειμένου να έχουν την ησυχία τους κλείνουν το στόμα και δεν κάνουν τις απαραίτητες κινήσεις με το υπουργείο εξωτερικών ώστε ο συγκεκριμένος να μην ξαναπατήσει το νησί μας!
Αλλά τι,να χαλάσουμε την ψευτοφιλία (γιατί φιλία με τα μαχητικά τους πάνω από την Χίο δεν γίνεται) και χάσουμε κανένα ευρώ?
Οι Τούρκοι παρουσιάζουν τα Αρχαιοελληνικά μνημεία δικά τους και έχουν το θράσος να τα ζητάνε κιόλας!
Διαβαστε πως παρουσιάζουν οι Τούρκοι μέσω του trt το αίτημα τους να επιστραφεί το αρχαιότερο τραγούδι που βρέθηκε σε επιτύμβια στήλη λίγο έξω απο την Σμύρνη.
Το τραγούδι είναι καθαρά σε Αρχαία Ελληνικά κάτι για το οποίο δεν το αναφέρουν κάν!
Κανουν την παλαβή παρουσιάζοντας το σαν αρχαίο της Σμυρνης(ismir).
"Θα επιστρέψει στην Τουρκία η αρχαιότερη γνωστή μουσική σύνθεση;
Ξεκίνησαν οι εργασίες για την επιστροφή του επιτάφιου του Σείκιλου από το Εθνικό Μουσείο της Κοπεγχάγης όπου εκτίθεται.
Πρόκειται για μια κυλινδρική επιτύμβια στήλη, το αρχαιότερο παγκοσμίως γνωστό τραγούδι με μουσική σημειογραφία.
Ο επικεφαλής της διεύθυνσης Πολιτισμού και Τουρισμού της νομαρχίας Aydın, Nuri Aktakka, ανακοίνωσε ότι ξεκίνησαν οι εργασίες για την επιστροφή της «Επιτύμβιας Στήλης του Σείκιλου», η οποία ανακαλύφθηκε στο Aydın.
Ο Aktakka είπε ότι η στήλη που ανακαλύφθηκε κατά την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής Aydın-İzmir το 1882-1883 στην αρχαία πόλη των Τραλλέων και η οποία χρονολογείται περί το 200 π.Χ.- 100 μ.Χ., μεταφέρθηκε πρώτα στην İzmir και ύστερα στο εξωτερικό.
Η στήλη εκτίθεται από το 1966 στο Εθνικό Μουσείο της Δανίας στην Κοπεγχάγη.
Ο Aktakka υπογράμμισε ότι θα κάνουν το παν δυνατόν για να επιστραφεί στο Aydın η επιτάφια επιγραφή.
Ο Σείκιλος έχει αφιερώσει το άσμα στην Ευτέρπη, αλλά δεν γίνεται κατανοητό αν αυτή είναι η σύζυγος του η κάποιο άλλο φιλικό πρόσωπο, ή η Μούσα της μουσικής.
Πρόκειται για το αρχαιότερο γνωστό επίγραμμα στο κόσμο με τη μουσική του, το οποίο αποτελείται από αφιέρωση δώδεκα λέξεων και ένα μέλος δεκαεφτά λέξεων.
Στην αφιέρωση που βρίσκεται στην επάνω μεριά της στήλης διαβάζουμε για το ποιος το έγραψε και το σκοπό του.
«Εικών ή λίθος ειμί, τίθησί με Σείκιλος ένθα μνήμης αθανάτου, σήμα πολυχρόνιον».
«Εγώ η πέτρα είμαι εικόνα, με τοποθέτησε ο Σείκιλος στη θέση της αθάνατης μνήμης, ένα μνημείο για πολλά χρόνια.»
Στη μέση της επιγραφής υπάρχουν οι στίχοι μαζί με τη μουσική, η οποία είναι του φρυγικού τύπου του 2ου π.Χ. αιώνα.
«Οσον ζής φαίνου, μηδέν όλως σύ λυπού. Προς ολίγον εστί το ζήν, το τέλος ο χρόνος απαιτεί».
«Όσο ζεις λάμψε, μη λυπάσαι καθόλου. Η ζωή είναι σύντομη, ο χρόνος απαιτεί το τέλος»."
Αυτα γραφει το trt,θα μας τρελάνουν εντελώς !
Αν θέλουν να μας πουν για τα αρχαία τους τραγούδια ας ψάξουν ποιο καλα σε κανένα βουνό της Μογγολίας....
Read More...
Το τραγούδι είναι καθαρά σε Αρχαία Ελληνικά κάτι για το οποίο δεν το αναφέρουν κάν!
Κανουν την παλαβή παρουσιάζοντας το σαν αρχαίο της Σμυρνης(ismir).
"Θα επιστρέψει στην Τουρκία η αρχαιότερη γνωστή μουσική σύνθεση;
Ξεκίνησαν οι εργασίες για την επιστροφή του επιτάφιου του Σείκιλου από το Εθνικό Μουσείο της Κοπεγχάγης όπου εκτίθεται.
Πρόκειται για μια κυλινδρική επιτύμβια στήλη, το αρχαιότερο παγκοσμίως γνωστό τραγούδι με μουσική σημειογραφία.
Ο επικεφαλής της διεύθυνσης Πολιτισμού και Τουρισμού της νομαρχίας Aydın, Nuri Aktakka, ανακοίνωσε ότι ξεκίνησαν οι εργασίες για την επιστροφή της «Επιτύμβιας Στήλης του Σείκιλου», η οποία ανακαλύφθηκε στο Aydın.
Ο Aktakka είπε ότι η στήλη που ανακαλύφθηκε κατά την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής Aydın-İzmir το 1882-1883 στην αρχαία πόλη των Τραλλέων και η οποία χρονολογείται περί το 200 π.Χ.- 100 μ.Χ., μεταφέρθηκε πρώτα στην İzmir και ύστερα στο εξωτερικό.
Η στήλη εκτίθεται από το 1966 στο Εθνικό Μουσείο της Δανίας στην Κοπεγχάγη.
Ο Aktakka υπογράμμισε ότι θα κάνουν το παν δυνατόν για να επιστραφεί στο Aydın η επιτάφια επιγραφή.
Ο Σείκιλος έχει αφιερώσει το άσμα στην Ευτέρπη, αλλά δεν γίνεται κατανοητό αν αυτή είναι η σύζυγος του η κάποιο άλλο φιλικό πρόσωπο, ή η Μούσα της μουσικής.
Πρόκειται για το αρχαιότερο γνωστό επίγραμμα στο κόσμο με τη μουσική του, το οποίο αποτελείται από αφιέρωση δώδεκα λέξεων και ένα μέλος δεκαεφτά λέξεων.
Στην αφιέρωση που βρίσκεται στην επάνω μεριά της στήλης διαβάζουμε για το ποιος το έγραψε και το σκοπό του.
«Εικών ή λίθος ειμί, τίθησί με Σείκιλος ένθα μνήμης αθανάτου, σήμα πολυχρόνιον».
«Εγώ η πέτρα είμαι εικόνα, με τοποθέτησε ο Σείκιλος στη θέση της αθάνατης μνήμης, ένα μνημείο για πολλά χρόνια.»
Στη μέση της επιγραφής υπάρχουν οι στίχοι μαζί με τη μουσική, η οποία είναι του φρυγικού τύπου του 2ου π.Χ. αιώνα.
«Οσον ζής φαίνου, μηδέν όλως σύ λυπού. Προς ολίγον εστί το ζήν, το τέλος ο χρόνος απαιτεί».
«Όσο ζεις λάμψε, μη λυπάσαι καθόλου. Η ζωή είναι σύντομη, ο χρόνος απαιτεί το τέλος»."
Αυτα γραφει το trt,θα μας τρελάνουν εντελώς !
Αν θέλουν να μας πουν για τα αρχαία τους τραγούδια ας ψάξουν ποιο καλα σε κανένα βουνό της Μογγολίας....
Το 1822 δεν ήταν αρκετό για την Χίο.
Ντρέπομαι!
Εἶναι λίγο αὐτό ποὺ γράφω!
Ντρέπομαι!
Ἐγὼ τὸν Τοῦρκο δὲν τὸν μισῶ. Δὲν τὸν φοβᾶμαι. Ἀλλὰ ξέρω καὶ τὰ κακὰ ποὺ ἐπισύρει ἡ παρουσία του! Ξέρω καλά! Ἀπὸ χέρι Τούρκου χάθηκε παραπάνω ἀπὸ τὴν μισὴ μας γενιά! Κι αὐτὸ δὲν τὸ λησμονῶ! Δὲν πρέπει στοὺς παποῦδες μου νὰ γίνῃ τέτοια προσβολή! Σὲ κανέναν νεκρό μας!
Ἑγώ τοὺς Τούρκους δὲν τοὺς μισῶ. Ἀλλὰ δὲν τοὺς θέλω καὶ στὴν ζωή μου. Θυμᾶμαι τὴν Κύπρο. Τοὺς ἀγνοουμένους καὶ πονάω. Σὰν νὰ ἦταν ὁ πατέρας, μου ἡ μάνα μου, τὸ παιδί μου ἐκεῖ. Κι αὐτὰ δὲν ἔγιναν πρὸ 100 ἐτῶν. Ἔγιναν τώρα. Οἱ ζωντανοί μας ἀκόμη θυμοῦνται τὶς κτηνωδίες!
Ἐγὼ λοιπὸν τὸν Τοῦρκο δὲν τὸν μισῶ. Ἁπλῶς δὲν τὸν θέλω κοντά μου. Λυπᾶμαι ποὺ κάποιοι «συμπατριῶτες» μου, στὸν βωμό του χρήματος, θυσιάζουν τόση μνήμη! Λυπᾶμαι!
Φιλονόη.
Χιώτικη απόβαση στη Σμύρνη
Στην τουρκόφωνη «Μπιρλίκ» (21-3-2011) βρήκαμε την αναφορά για την αδελφοεκδήλωση της Σμύρνης, όπου Χιώτες και Τούρκοι εμποροβιομήχανοι, κόντρα στα τεχνητά ψευδοπροβλήματα που εκδηλώθηκαν πριν 189 χρόνια, ένωσαν τις φωνές τους κατά της συνθήκης Σένγκεν και των …πολεμικών αεροσκαφών. Όπως διαβάζουμε στην ανωτέρω τουρκοφυλλάδα το ελληνικό έθνος εκπροσώπησαν ορισμένοι επαγγελματίες, μεταξύ των οποίων κομβικό ρόλο είχε κάποιος Αντώνης Ζαννίκος, πρόεδρας του Εμπορικού και βιομηχανικού Επιμελητηρίου Χίου και ο εκ Πειραιώς ορμώμενος συνάδελφός του Γ. Κασιμάτης, ενώ για τους βασιβουζούκους μίλησε ο Εκρέμ Ντεμιρτάς, πρόεδρας του ΙΤΟ.
Το πρώτο δώρο που μετέφεραν οι δικοί μας (μπορούσαν οι άνθρωποι να πάνε επίσκεψη με άδεια χέρια;!) ήταν οι εργώδεις τους προσπάθειες να ρίξουν τα τείχη που έχτισε κάποιος ξενοφοβικός Φράγκος, ονόματι Σένγκεν, και τα οποία μας χωρίζουν από τα μεχμετζίκ, τους γκριζόλυκους εμπρηστές δασών, την ΜΙΤ και άλλα αδέρφια μας. Ώς στιγμής άνοιξε μόνο η κερκόπορτα της ελεύθερης εισόδου για τα πράσινα διαβατήρια και τώρα γίνεται προσπάθεια και για την κεντρική πύλη (των μπλε διαβατηρίων). Η γενναιόφρων ανταπόδοση ήρθε αμέσως από τον Εκρέμ Εφένδη, που τους απηύθυνε λόγο παρηγορητικό για «στόχους εμπορικών συναλλαγών με τζίρο 10 δισ.», για «πτώση κάθε ψυχολογικής μπάρας στο Αιγαίο» κτλ. Πώς να μην συγκινηθούν οι δικοί μας από τόση χουβαρντοσύνη;
Κατόπιν οι απόγονοι του Νικηταρά και του Πλαστήρα παρουσίασαν τον τουριστικό οδηγό της Χίου στην τουρκική γλώσσα, που εξεδόθη από το εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο του νησιού. Εκεί ο σεϊχουλμουχτάρης Ντεμιρτάς επιδοκίμασε βεβαίως την πρωτοβουλία, όμως επιδαψίλευσε στους εμπνευστές της οδηγίες για μια πιο ουσιαστική της αξιοποίηση: «Ο τουριστικός οδηγός στα τουρκικά είναι μόνο η αρχή. Βάλτε στα ρεστοράν σας μενού και στα τουρκικά και βάλτε στα τελωνεία σας προσωπικό που να ξέρει τουρκικά», ήταν τα σοφά του λόγια, ενώ κατά μη επιβεβαιωμένη μαρτυρία στηλίτευσε στον οδηγό την απουσία πληροφοριών στρατιωτικού ενδιαφέροντος, ως απομεινάρι του φοβικού παρελθόντος των ραγιάδων.
Αλλά προχώρησε και παρακάτω. Αποδεικνύοντας την οργανική ένταξή του στην μεγάλη χορεία των φιλελλήνων και ειρηνιστών Τούρκων (Τσιλέρ, Ετζεβίτ, Μουσταφά Κεμάλ, Αμπντουλχαμίτ, Μπαρμπαρόσα, Τζένγκις Χάν…) δήλωσε πως επιθυμεί «το Αιγαίο να μην είναι μια θάλασσα που μας χωρίζει αλλά μια θάλασσα που μας ειρηνεύει. Θέλουμε στο Αιγαίο αντί να ακούμε τα πολεμικά αεροπλάνα, να ακούμε τους γλάρους, τα αλιευτικά και τα τουριστικά σκάφη. Για αυτό θα συνεχίσω την κάμπανια που για χρόνια κάνω, να μην πετάνε πολεμικά αεροπλάνα στο Αιγαίο». Έ, κάπου εκεί ο Ζαννίκος ένιωσε μέσα του να σκιρτούν όλοι οι γενναίοι του πρόγονοι. Σκούπισε το δάκρυ που αυλάκωσε το μάγουλό του και δήλωσε περήφανα: «Πλέον δεν πρέπει να κλεινόμαστε στους εαυτούς μας. Οι Τούρκοι δεν μας φοβίζουν πια! Ακόμα και αν τα τουρκικά αεροπλάνα πετάνε από επάνω μας, δεν μας φοβίζουν. Το αν θα πετάνε τα αεροπλάνα εσείς το ξέρετε, βενζίνη ξοδεύετε, δεν μας αφορά. Εμείς πρέπει να κοιτάμε μπροστά και να αναπτύξουμε διάφορες συνεργασίες»!
Κείνη τη στιγμή, λέει, ακούστηκε ένα εξώκοσμο τρίξιμο στην αίθουσα. Να ήταν τα κόκκαλα των 52.000 σφαγμένων Χιωτών του 1822; Των πεταλωμένων Ιώνων παπάδων του 1922; Του Καραθανάση, του Βλαχάκου και του Γιαλοψού; Ως «Αντιφωνητής» δεν μπορούμε να αποφανθούμε με βεβαιότητα.
http://filonohpontou.com/2011/04/03/24-7/
Read More...
Εἶναι λίγο αὐτό ποὺ γράφω!
Ντρέπομαι!
Ἐγὼ τὸν Τοῦρκο δὲν τὸν μισῶ. Δὲν τὸν φοβᾶμαι. Ἀλλὰ ξέρω καὶ τὰ κακὰ ποὺ ἐπισύρει ἡ παρουσία του! Ξέρω καλά! Ἀπὸ χέρι Τούρκου χάθηκε παραπάνω ἀπὸ τὴν μισὴ μας γενιά! Κι αὐτὸ δὲν τὸ λησμονῶ! Δὲν πρέπει στοὺς παποῦδες μου νὰ γίνῃ τέτοια προσβολή! Σὲ κανέναν νεκρό μας!
Ἑγώ τοὺς Τούρκους δὲν τοὺς μισῶ. Ἀλλὰ δὲν τοὺς θέλω καὶ στὴν ζωή μου. Θυμᾶμαι τὴν Κύπρο. Τοὺς ἀγνοουμένους καὶ πονάω. Σὰν νὰ ἦταν ὁ πατέρας, μου ἡ μάνα μου, τὸ παιδί μου ἐκεῖ. Κι αὐτὰ δὲν ἔγιναν πρὸ 100 ἐτῶν. Ἔγιναν τώρα. Οἱ ζωντανοί μας ἀκόμη θυμοῦνται τὶς κτηνωδίες!
Ἐγὼ λοιπὸν τὸν Τοῦρκο δὲν τὸν μισῶ. Ἁπλῶς δὲν τὸν θέλω κοντά μου. Λυπᾶμαι ποὺ κάποιοι «συμπατριῶτες» μου, στὸν βωμό του χρήματος, θυσιάζουν τόση μνήμη! Λυπᾶμαι!
Φιλονόη.
Χιώτικη απόβαση στη Σμύρνη
Στην τουρκόφωνη «Μπιρλίκ» (21-3-2011) βρήκαμε την αναφορά για την αδελφοεκδήλωση της Σμύρνης, όπου Χιώτες και Τούρκοι εμποροβιομήχανοι, κόντρα στα τεχνητά ψευδοπροβλήματα που εκδηλώθηκαν πριν 189 χρόνια, ένωσαν τις φωνές τους κατά της συνθήκης Σένγκεν και των …πολεμικών αεροσκαφών. Όπως διαβάζουμε στην ανωτέρω τουρκοφυλλάδα το ελληνικό έθνος εκπροσώπησαν ορισμένοι επαγγελματίες, μεταξύ των οποίων κομβικό ρόλο είχε κάποιος Αντώνης Ζαννίκος, πρόεδρας του Εμπορικού και βιομηχανικού Επιμελητηρίου Χίου και ο εκ Πειραιώς ορμώμενος συνάδελφός του Γ. Κασιμάτης, ενώ για τους βασιβουζούκους μίλησε ο Εκρέμ Ντεμιρτάς, πρόεδρας του ΙΤΟ.
Το πρώτο δώρο που μετέφεραν οι δικοί μας (μπορούσαν οι άνθρωποι να πάνε επίσκεψη με άδεια χέρια;!) ήταν οι εργώδεις τους προσπάθειες να ρίξουν τα τείχη που έχτισε κάποιος ξενοφοβικός Φράγκος, ονόματι Σένγκεν, και τα οποία μας χωρίζουν από τα μεχμετζίκ, τους γκριζόλυκους εμπρηστές δασών, την ΜΙΤ και άλλα αδέρφια μας. Ώς στιγμής άνοιξε μόνο η κερκόπορτα της ελεύθερης εισόδου για τα πράσινα διαβατήρια και τώρα γίνεται προσπάθεια και για την κεντρική πύλη (των μπλε διαβατηρίων). Η γενναιόφρων ανταπόδοση ήρθε αμέσως από τον Εκρέμ Εφένδη, που τους απηύθυνε λόγο παρηγορητικό για «στόχους εμπορικών συναλλαγών με τζίρο 10 δισ.», για «πτώση κάθε ψυχολογικής μπάρας στο Αιγαίο» κτλ. Πώς να μην συγκινηθούν οι δικοί μας από τόση χουβαρντοσύνη;
Κατόπιν οι απόγονοι του Νικηταρά και του Πλαστήρα παρουσίασαν τον τουριστικό οδηγό της Χίου στην τουρκική γλώσσα, που εξεδόθη από το εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο του νησιού. Εκεί ο σεϊχουλμουχτάρης Ντεμιρτάς επιδοκίμασε βεβαίως την πρωτοβουλία, όμως επιδαψίλευσε στους εμπνευστές της οδηγίες για μια πιο ουσιαστική της αξιοποίηση: «Ο τουριστικός οδηγός στα τουρκικά είναι μόνο η αρχή. Βάλτε στα ρεστοράν σας μενού και στα τουρκικά και βάλτε στα τελωνεία σας προσωπικό που να ξέρει τουρκικά», ήταν τα σοφά του λόγια, ενώ κατά μη επιβεβαιωμένη μαρτυρία στηλίτευσε στον οδηγό την απουσία πληροφοριών στρατιωτικού ενδιαφέροντος, ως απομεινάρι του φοβικού παρελθόντος των ραγιάδων.
Αλλά προχώρησε και παρακάτω. Αποδεικνύοντας την οργανική ένταξή του στην μεγάλη χορεία των φιλελλήνων και ειρηνιστών Τούρκων (Τσιλέρ, Ετζεβίτ, Μουσταφά Κεμάλ, Αμπντουλχαμίτ, Μπαρμπαρόσα, Τζένγκις Χάν…) δήλωσε πως επιθυμεί «το Αιγαίο να μην είναι μια θάλασσα που μας χωρίζει αλλά μια θάλασσα που μας ειρηνεύει. Θέλουμε στο Αιγαίο αντί να ακούμε τα πολεμικά αεροπλάνα, να ακούμε τους γλάρους, τα αλιευτικά και τα τουριστικά σκάφη. Για αυτό θα συνεχίσω την κάμπανια που για χρόνια κάνω, να μην πετάνε πολεμικά αεροπλάνα στο Αιγαίο». Έ, κάπου εκεί ο Ζαννίκος ένιωσε μέσα του να σκιρτούν όλοι οι γενναίοι του πρόγονοι. Σκούπισε το δάκρυ που αυλάκωσε το μάγουλό του και δήλωσε περήφανα: «Πλέον δεν πρέπει να κλεινόμαστε στους εαυτούς μας. Οι Τούρκοι δεν μας φοβίζουν πια! Ακόμα και αν τα τουρκικά αεροπλάνα πετάνε από επάνω μας, δεν μας φοβίζουν. Το αν θα πετάνε τα αεροπλάνα εσείς το ξέρετε, βενζίνη ξοδεύετε, δεν μας αφορά. Εμείς πρέπει να κοιτάμε μπροστά και να αναπτύξουμε διάφορες συνεργασίες»!
Κείνη τη στιγμή, λέει, ακούστηκε ένα εξώκοσμο τρίξιμο στην αίθουσα. Να ήταν τα κόκκαλα των 52.000 σφαγμένων Χιωτών του 1822; Των πεταλωμένων Ιώνων παπάδων του 1922; Του Καραθανάση, του Βλαχάκου και του Γιαλοψού; Ως «Αντιφωνητής» δεν μπορούμε να αποφανθούμε με βεβαιότητα.
http://filonohpontou.com/2011/04/03/24-7/
Ανιστόρητος Δήμαρχος Θεσσαλονίκης,ευχόμαστε να μην ακούσουμε τέτοια και στην Χίο.
Εξαγωγή ανοησίας (επιεικώς) -και- στην Αθήνα είχαμε χθες απ΄τον ανιστόρητο και ανίκανο κ.Μπουτάρη:
"η Θεσσαλονίκη δεν έχει κανέναν λόγο να γιορτάσει εφέτος τα 100 χρόνια από την απελευθέρωσή της διότι η πόλη παραδόθηκε, δεν ελευθερώθηκε. Δεν έγινε καμία μάχη..»!!
Ο δήμαρχος της πόλης μας λοιπόν Γιάννης Μπουτάρης μιλώντας στην Παλαιά Βουλή σε εκδήλωση που διοργάνωσε ομάδα πανεπιστημιακών και άλλων παραγόντων... επανέλαβε αυτά που έχει πει και στο παρελθόν ότι δήθεν δηλαδή η Θεσσαλονίκη δεν έχει κανέναν λόγο να γιορτάσει εφέτος τα 100 χρόνια από την απελευθέρωσή της διότι ... «η πόλη παραδόθηκε, δεν ελευθερώθηκε. Δεν έγινε καμία μάχη»!!
Δικαίωμά του φυσικά να μην επιθυμεί εορτασμούς και υπερβολικές φανφάρες -μας βρίσκει σύμφωνους σ'αυτό- αλλά δεν επιτρέπεται στο δήμαρχο της πόλης ή στον οποιοδήποτε θεσμικό παράγοντα να αλλοιώνει την Ιστορία να προσβάλει την ιστορική μνήμη και να προκαλεί τους κατοίκους της περιοχής.
Βέβαια ο κ.Μπουτάρης προφανώς αγνοεί πως η μάχη με την οποία η Θεσσαλονίκη επέστρεψε σε Ελληνικά χέρια ήταν στην ουσία η μάχη των Γιαννιτσών (19/10/1912) όπου οι Τούρκοι επέλεξαν να παρατάξουν τις ισχυρότερες δυνάμεις που διέθεταν στην περιοχή (Μεραρχία Σερρών,Φρουρά Σαραντάπορου κλπ) με πλάτη στον Αξιό ποταμό γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως εάν ηττηθούν οι Έλληνες θα καταλάβουν τη Θεσσαλονίκη.
Η μάχη των Γιαννιτσών η οποία ήταν μια απ΄τις φονικότερες των Βαλκανικών πολέμων άφησε πίσω της περισσότερους από 3.200 νεκρούς στρατιώτες στις δύο αντιμαχόμενες πλευρές και μετά από διήμερο σκληρό αγώνα οι Ελληνικές δυνάμεις κατάφεραν να την κερδίσουν..
Είναι χαρακτηριστικό πως αμέσως μετά την μάχη, οι ελληνικές δυνάμεις, αφού επισκεύασαν τις γέφυρες που είχαν καταστρέψει οι Τούρκοι, πέρασαν την ανατολική όχθη του Αξιού και άρχισαν αμέσως να ετοιμάζουν την είσοδό τους στην Θεσσαλονίκη η οποία και πραγματοποιήθηκε 5 μέρες αργότερα.Οι Οθωμανοί στρατιωτικοί επιτελείς της Θεσσαλονίκης, με επικεφαλής το διοικητή του 8ου σώματος του οθωμανικού στρατού, Χασάν Ταχσίν Πασά, αντιλήφθηκαν ότι πιθανή αντίσταση με αποδεκατισμένες τις δυνάμεις τους δε θα επέφερε ουσιαστικό αποτέλεσμα και γι'αυτό προέβησαν σε προτάσεις παράδοσης προς τον Κωνσταντίνο.Αυτά έχει καταγράψει η Ιστορία...
Κάποιος να ενημερώσει επίσης τον Δήμαρχο πως το 1912 νομός Θεσσαλονίκης με τα σημερινά διοικητικά όρια δεν υπήρχε.Τα Γιαννιτσά ήταν μια ακόμη περιφερειακή πόλη της Θεσσαλονίκης.
Τα παραπάνω δικαιολογούν τον όρο "Ανιστόρητος".
Το "ανίκανος" αρκεί μια βόλτα στην πόλη για να το διαπιστώσει κανείς.
Σκουπίδια,λακούβες,προσβολές προς τους δημότες ("βρωμίζουν την πόλη","δεν έχουν παιδεία"κλπ),δήθεν πεζοδρομήσεις (Αγ.Σοφίας), αστείες παρεμβάσεις ("πάρκο what's up"), συνθέτουν την εικόνα.Έχουμε πολλά ακόμα αλλά δεν είναι επί το παρόντος.
ΥΓ.Όχι,δεν είμαστε υποστηριχτές του κ.Γκιουλέκα,ούτε ..."ακροδεξιοί".
Απλώς κατοικούμε στο κέντρο της πόλης,τυχαίνει να γνωρίζουμε Ιστορία,και έχουμε αγανακτήσει με τα χάλια της πόλης και αυτούς που τη διοικούν...
σ/α
http://greece-salonika.blogspot.com/2012/01/blog-post_7006.html?m=1
Μάχη κατά του αξιόμαχου των Στρατιωτικών Δυνάμεων της Χίου από ψευτοοικολογικές και αριστερές οργανώσεις
Σε δούρειο ίππο εξελίσσονται οι ψευτοοικολογικές και αριστερές(απαρτίζονται σχεδόν από τα ίδια άτομα) οργανώσεις της Χίου προσπαθώντας να μπλοκάρουν με κάθε τρόπο τις Στρατιωτικές βολές στην Χίο.
Όπως έκαναν και με παλαιότερες βολές κάνουν τα ίδια και για τις βολές στην θαλάσσια περιοχή της Βορειο Δυτικής Χίου,έτσι προσπαθούν με διάφορα ψευτοδειλήματα να ξεσηκώσουν κοινωνικές ομάδες όπως τους αλιείς για παράδειγμα(ότι θα χαλάσουν την αλιεία στην Χίο) αλλά και τους κατοίκους των χωριών που είναι κοντά στον χώρο τέλεσης των βολών,λέτε και τώρα ανακάλυψαν τις βολές στην θάλασσα,το ναυτικό και η αεροπορία που κάνει βολές τόσα χρόνια,εκεί δεν μιλάνε?(και καλά κάνουν)
Ο σκοπός όλων αυτών είναι ξεκάθαρος εφόσον παρατηρήσει κανείς την δράση τους,ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΜΕ ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΥΡΑ!!!
Με αυτόν τον τρόπο θέλουν να έχουμε όπλα που δεν έχουν πυροδοτήσει ποτέ,άρα δεν ξέρουμε τι προβλήματα θα έχουν όταν πυροδοτήσουν αλλά κι ένα προσωπικό ανεκπαίδευτο και άπειρο για να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε κίνδυνο έτσι το νησί μας που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και εντός των πλάνων της Τουρκίας(βλέπε σχέδιο Βαριοπούλας για Οιννούσες).
Με αυτόν τον τρόπο εξυπηρετούν καθαρά τα σχέδια των Τούρκων για στρατιωτική αποδυνάμωση του νησιού μας.
Μη περιμένετε να δείτε τέτοιες δημοσιεύσεις στα τοπικά Μέσα,αλλά θα δείτε πλήθος δημοσιευμάτων των οργανώσεων που σαμποτάρουν και μπλοκάρουν τις στρατιωτικές βολές στην Χίο.
Όπως έκαναν και με παλαιότερες βολές κάνουν τα ίδια και για τις βολές στην θαλάσσια περιοχή της Βορειο Δυτικής Χίου,έτσι προσπαθούν με διάφορα ψευτοδειλήματα να ξεσηκώσουν κοινωνικές ομάδες όπως τους αλιείς για παράδειγμα(ότι θα χαλάσουν την αλιεία στην Χίο) αλλά και τους κατοίκους των χωριών που είναι κοντά στον χώρο τέλεσης των βολών,λέτε και τώρα ανακάλυψαν τις βολές στην θάλασσα,το ναυτικό και η αεροπορία που κάνει βολές τόσα χρόνια,εκεί δεν μιλάνε?(και καλά κάνουν)
Ο σκοπός όλων αυτών είναι ξεκάθαρος εφόσον παρατηρήσει κανείς την δράση τους,ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΜΕ ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΥΡΑ!!!
Με αυτόν τον τρόπο θέλουν να έχουμε όπλα που δεν έχουν πυροδοτήσει ποτέ,άρα δεν ξέρουμε τι προβλήματα θα έχουν όταν πυροδοτήσουν αλλά κι ένα προσωπικό ανεκπαίδευτο και άπειρο για να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε κίνδυνο έτσι το νησί μας που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και εντός των πλάνων της Τουρκίας(βλέπε σχέδιο Βαριοπούλας για Οιννούσες).
Με αυτόν τον τρόπο εξυπηρετούν καθαρά τα σχέδια των Τούρκων για στρατιωτική αποδυνάμωση του νησιού μας.
Μη περιμένετε να δείτε τέτοιες δημοσιεύσεις στα τοπικά Μέσα,αλλά θα δείτε πλήθος δημοσιευμάτων των οργανώσεων που σαμποτάρουν και μπλοκάρουν τις στρατιωτικές βολές στην Χίο.
Έκοψε το φυσικό αέριο στην Ελλάδα η Τουρκία και κατά τα άλλα θέλουν να συνδέσουν τα νησιά μας με ρεύμα απο την Τουρκία.
H Τουρκία σταμάτησε να εφοδιάζει την Ελλάδα με φυσικό αέριο, προφασιζόμενη ότι έχει μεγάλη εσωτερική κατανάλωση λόγω του ψύχους που πλήττει την γειτονική χώρα και προ του κινδύνου να μείνει σημαντικό μέρος της χώρας χωρίς φυσικό αέριο, η ελληνική κυβέρνηση, προσέφυγε στη ... Ρωσία (τις σχέσεις με την οποία δύο φορές, μία στην περίπτωση του Εφραίμ και μία στην περιίπτωση του αγωγού South Stream επιχείρησαν να αποδομήσουν...) και ζήτησαν εκτάκτως πρόσθετες ποσότητες φυσικού αερίου!
Η ανταπόκριση των Ρώσων υπήρξε θετική και η Gazprom θα καλύψει ολόκληρη την ελληνική αγορά, μέχρι η Τουρκία να ... δεήσει να ανοίξει τις κάνουλες, η αιτία για το κλείσιμο των οποίων δεν είναι σαφής: Υπάρχει το ανοικτό χρέος των 300 εκατ. δολαρίων που ισχυρίζονται οι Τούρκοι (257 εκατ. αναγνωρίζει η ΔΕΠΑ). Δηλαδή είναι ισχυρό το ενδεχόμενο απλά η Τουρκία να εκβιάζει...
Σε σχετική ειδοποίηση προέβη η τουρκική εταιρεία BOTAS προς την υπό κρατικό έλεγχο ΔΕΠΑ (Δημόσια Επιχείρηση Αερίου). Κάτι ανάλογο είχε συμβεί και το 2008 από την Τουρκία, η οποία είναι χώρα διαμετακόμισης ή εισαγωγής φυσικού αερίου από το Ιράν, το Αζερμπαϊτζάν και την Ρωσία
Η Ρωσία, η οποία ακόμα περιμένει εξηγήσεις από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αναφορικά με την ανακοίνωση που εξέδωσε την περασμένη Παρασκευή για τον αγωγό ITGI περί "προτεραιότητας" και μη "βιώσιμων των υπόλοιπων προτάσεων", δέχθηκε να σώσει την ΔΕΠΑ από μια πολύ μεγάλη οικονομική ζημιά, αλλά και να σώσει τους Έλληνες καταναλωτές από την παγωνιά...
Πηγή
defencenet.gr
ΣΧΟΛΙΟ
Βλέπετε τι κάνει η γειτονική μας χώρα με το φυσικό αέριο,κι όμως ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν τα νησιά μας να προμηθεύονται ρεύμα απο τα παράλια της σημερινής Τουρκίας.
Φανταστείτε σε αυτήν την περίπτωση τι εξάρτηση θα έχουμε και τι καψονια θα μας κάνουν με ή χωρίς αιτία. Π.χ. Υπερκατανάλωση ή εργασίες...
Κι όμως υπάρχουν άνθρωποι στα Υπουργεία που προτείνουν τέτοιες λύσεις.
Read More...
Η ανταπόκριση των Ρώσων υπήρξε θετική και η Gazprom θα καλύψει ολόκληρη την ελληνική αγορά, μέχρι η Τουρκία να ... δεήσει να ανοίξει τις κάνουλες, η αιτία για το κλείσιμο των οποίων δεν είναι σαφής: Υπάρχει το ανοικτό χρέος των 300 εκατ. δολαρίων που ισχυρίζονται οι Τούρκοι (257 εκατ. αναγνωρίζει η ΔΕΠΑ). Δηλαδή είναι ισχυρό το ενδεχόμενο απλά η Τουρκία να εκβιάζει...
Σε σχετική ειδοποίηση προέβη η τουρκική εταιρεία BOTAS προς την υπό κρατικό έλεγχο ΔΕΠΑ (Δημόσια Επιχείρηση Αερίου). Κάτι ανάλογο είχε συμβεί και το 2008 από την Τουρκία, η οποία είναι χώρα διαμετακόμισης ή εισαγωγής φυσικού αερίου από το Ιράν, το Αζερμπαϊτζάν και την Ρωσία
Η Ρωσία, η οποία ακόμα περιμένει εξηγήσεις από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αναφορικά με την ανακοίνωση που εξέδωσε την περασμένη Παρασκευή για τον αγωγό ITGI περί "προτεραιότητας" και μη "βιώσιμων των υπόλοιπων προτάσεων", δέχθηκε να σώσει την ΔΕΠΑ από μια πολύ μεγάλη οικονομική ζημιά, αλλά και να σώσει τους Έλληνες καταναλωτές από την παγωνιά...
Πηγή
defencenet.gr
ΣΧΟΛΙΟ
Βλέπετε τι κάνει η γειτονική μας χώρα με το φυσικό αέριο,κι όμως ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν τα νησιά μας να προμηθεύονται ρεύμα απο τα παράλια της σημερινής Τουρκίας.
Φανταστείτε σε αυτήν την περίπτωση τι εξάρτηση θα έχουμε και τι καψονια θα μας κάνουν με ή χωρίς αιτία. Π.χ. Υπερκατανάλωση ή εργασίες...
Κι όμως υπάρχουν άνθρωποι στα Υπουργεία που προτείνουν τέτοιες λύσεις.
Δείτε σε ποιό "τζαμί" έγινε η κηδεία του Ντεκτάς
Α.. Καθεδρικός ναός αγίας Σοφίας (σημερινό τέμενος Σελιμιέ)
Ο καθεδρικός ναός της αγίας Σοφίας στο κατεχόμενο τμήμα της εντός των τειχών Λευκωσίας είναι η μεγαλύτερη και αρχαιότερη γοτθική εκκλησία της Κύπρου (εσωτερικές διαστάσεις 66 μ. Χ 21 μ.) και πιθανόν να αντικατέστησε παλαιότερη βυζαντινή εκκλησία που βρισκόταν στον ίδιο χώρο. Ο ναός ακολουθεί τον καθαρό γοτθικό ρυθμό των μέσων του 12ου αι. Λόγω του μεγάλου του μεγέθους, της έλλειψης χρημάτων και διαφόρων ιστορικών γεγονότων χρειάστηκαν 150 χρόνια για να κτιστεί ο ναός, αν και ποτέ δεν ολοκληρώθηκε αφού ο νοτιοδυτικός πύργος και ο άνω όροφος του πρόπυλου δεν κτίστηκαν ποτέ.
Λευκωσία: Καθεδρικός ναός Αγίας Σοφίας
Οι πρώτες εργασίες για την οικοδόμηση του ναού ξεκίνησαν κατά τα πρώτα χρόνια της φραγκοκρατίας (πιθανόν το 1209) και ήδη το 1228 είχε ολοκληρωθεί η ανέγερση του ανατολικού τμήματος της εκκλησίας. Μέχρι τα τέλη του 13ου αι. είχαν κτιστεί τα πλάγια κλίτη και μεγάλο τμήμα του μεσαίου κλίτους. Από το 1319 μέχρι το 1326 ανέλαβε τη συμπλήρωση της εκκλησίας ο Λατίνος αρχιεπίσκοπος Giovanni del Conte ή Giovanni de Polo ο οποίος ανάμεσα σε άλλα συμπλήρωσε το μεσαίο κλίτος, κατασκεύασε τις επίστεγες αντηρίδες, έκτισε την πρόσοψη του ναού και ένα ακόμη παρεκκλήσι στο δυτικό τμήμα του νότιου τοίχου το οποίο λειτουργούσε ως βαπτιστήριο. Επίσης κόσμησε τμήματα του ναού με τοιχογραφίες και γλυπτό διάκοσμο. Το Νοέμβριο του 1326 ο αρχιεπίσκοπος τέλεσε τα εγκαίνια του ναού.
Παρόλο που είχαν γίνει τα εγκαίνια του ναού, το κτίριο δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί και έτσι το 1347 ο πάπας Κλήμης Δ’ εξέδωσε Βούλα για να συμπληρωθεί και να επισκευαστεί ο ναός που είχε εν τω μεταξύ υποστεί ζημιές από σεισμό. Είναι κατά την οικοδομική φάση αυτή που κτίστηκε το πρόπυλο και ο βορειοδυτικός πύργος. Οι τρεις είσοδοι του δυτικού τοίχου διατηρούν πολύ σημαντικά δείγματα αρχιτεκτονικής γλυπτικής. Το περίθυρο της κεντρικής εισόδου φέρει εντυπωσιακά πλούσιο γλυπτό διάκοσμο. Τρία από τα τέσσερα τόξα κοσμούνται με τις ανάγλυφες μορφές βασιλέων , προφητών, αποστόλων και επισκόπων.
Με την κατάληψη της Λευκωσίας από τους Οθωμανούς (1570), ο ναός της αγίας Σοφίας μετατράπηκε σε μουσουλμανικό τέμενος. Προστέθηκαν δύο μιναρέδες στο δυτικό τμήμα της εκκλησίας, καταστράφηκε ο πλούσιος γλυπτός της διάκοσμος, οι τοιχογραφίες της, τα αγάλματα που περιείχε όπως και οι υαλοπίνακες των παραθύρων της (vitraux) που απεικόνιζαν σκηνές από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Επίσης καταστράφηκαν και τα ταφικά μνημεία βασιλέων και πριγκίπων της δυναστείας των Λουζινιάν.
Λευκωσία: Εσωτερικό καθεδρικού ναού
Τον Αύγουστο 1954 ο ναός μετονομάστηκε σε τέμενος Σελιμιέ προς τιμήν του Σουλτάνου Σελίμ Β’ (1566 – 1574) επί της εποχής του οποίου κατάκτησαν οι Οθωμανοί την Κύπρο.
http://www.mcw.gov.cy/mcw/DA/DA.nsf/0/B34960662BCBBF5FC2257273003A4773?OpenDocument
Επίσης να πούμε ότι την ώρα της κηδείας έγινε σεισμός στην περιοχή 3,6Ρ.
Τυχαίο????
Πακιστανικός στρατός στης ακτές απέναντι μας αλλά και πλήθος Πακιστανών στα νησιά μας!
Η πρόσφατη πτώση του τουρκικού εκπαιδευτικού T-37C με την απώλεια του πακιστανού εκπαιδευτή έφερε στην επιφάνεια αυτό που στον χώρο της άμυνας είναι κοινό μυστικό εδώ και πολλά χρόνια, δηλαδή την στενή τουρκο-πακιστανική συνεργασία στον τομέα της άμυνας.
Η στρατιωτική συνεργασία μεταξύ Πακιστάν και Τουρκία ξεκινά πολλά χρόνια πριν από τα μέσα σχεδόν την δεκαετίας του 1980 όταν η Τουρκία προσπαθούσε να αποκτήσει πυρηνική τεχνολογία σε συνεργασία με το Πακιστάν. Παρά το γεγονός ότι από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 οι δύο χώρες είχαν αναπτύξει στενές σχέσεις στον στρατιωτικό τομέα η συνεργασία τους αναβαθμίζονται ριζικά στα τέλη της προηγούμενης χιλιετίας όταν η Τουρκία ξεκινά το πρόγραμμα για την ανάπτυξη βαλλιστικών πυραύλων.
Σε συνεργασία με το Πακιστάν και την Κίνα οι Τούρκοι θέτουν τα θεμέλια για την δημιουργία της κατάλληλης υποδομής για την υλοποίηση αυτού του φιλόδοξου προγράμματος. Αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας που υλοποιήθηκε μέσω της αποστολής Τούρκων τεχνικών υπό καθεστώς άκρας μυστικότητας στις εγκαταστάσεις του Πακιστάν είναι ο πύραυλος J-600T Yildirim I με βεληνεκές 150 χλμ.
Η συνεργασία των δύο χωρών επιταχύνεται και εκβαθύνεται επί πρωθυπουργίας Ερντογάν όταν στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας ο Α/ΓΕΕΘΑ Hilmi Ozkok κατά την διάρκεια της επίσκεψης του στο Πακιστάν υπογράφει συμφωνίες για την ενδυνάμωση της στρατιωτικής συνεργασίας στην πολεμική βιομηχανία και κυρίως στην ανάπτυξη πυραυλικής τεχνολογίας (βαλλιστικών και πυραύλων cruise) αποτέλεσμα των οποίων εκτιμάται ότι είναι ο πύραυλος SOM καθώς και οι νεώτερες εκδόσεις του αυτή την περίοδο δοκιμάζονται.
Την ίδια περίοδο το Πακιστάν αγοράζει από την Τουρκία 12 ρυμουλκούμενα πυροβόλα T-155 Panther 155/52 χλστ ενώ μερικά χρόνια αργότερα η συνεργασία διευρύνεται στον τομέα των ηλεκτρονικών με την
παράδοση στο Πακιστάν από την τουρκική εταιρεία Havelsan συστήματος δοκιμών ηλεκτρονικού πολέμου και εκπαιδεύσεως (EWTTR) το οποίο θα χρησιμοποιηθεί για την εκπαίδευση των πιλότων της Αεροπορίας της χώρας.
παράδοση στο Πακιστάν από την τουρκική εταιρεία Havelsan συστήματος δοκιμών ηλεκτρονικού πολέμου και εκπαιδεύσεως (EWTTR) το οποίο θα χρησιμοποιηθεί για την εκπαίδευση των πιλότων της Αεροπορίας της χώρας.
Την ίδια περίοδο αρχές της νέας δεκαετίας η κρατική εταιρεία Aselsan υπογράφει συμφωνία για την
τεχνογνωσίας κατασκευής των ασυρμάτων PRC/VRC-9661 στο Πακιστάν συνολικού ύψους 120,5 εκατ. ευρώ. Παράλληλα η εταιρεία υπογράφει το καλοκαίρι του 2010 συμφωνίες για την πώληση στο Πακιστάν και επιπρόσθετου στρατιωτικού υλικού αξίας 39 εκατ. ευρώ.
τεχνογνωσίας κατασκευής των ασυρμάτων PRC/VRC-9661 στο Πακιστάν συνολικού ύψους 120,5 εκατ. ευρώ. Παράλληλα η εταιρεία υπογράφει το καλοκαίρι του 2010 συμφωνίες για την πώληση στο Πακιστάν και επιπρόσθετου στρατιωτικού υλικού αξίας 39 εκατ. ευρώ.
Στο τομέα των ναυπηγήσεων η Τουρκία καταφέρνει να πωλήσει στο Πακιστάν δύο ταχύπλοα σκάφη MRTP 33 τα οποία είναι εξοπλισμένα με κινεζικά πυραυλικά συστήματα επιφανείας-επιφανείας. Αντιθέτως αποτυχημένη ήταν η προσπάθεια της τουρκικής βιομηχανίας να προωθήσει την κορβέτα Milgem στο Ναυτικό
του Πακιστάν. Το πλοίο αν και κάλυπτε τις ανάγκες του Ναυτικού του Πακιστάν δεν επιλέχτηκε για λόγους κόστους.
του Πακιστάν. Το πλοίο αν και κάλυπτε τις ανάγκες του Ναυτικού του Πακιστάν δεν επιλέχτηκε για λόγους κόστους.
Στον τομέα των αεροκατασκευών η τουρκική ΤΑΙ αναλαμβάνει το 2009 την υλοποίηση του προγράμματος Mid-Life Update (MLU) για 35 πακιστανικά F-16A/B Block 15, ενώ ακόμα 10 αεροσκάφη προστίθενται τον Αύγουστο του 2011. Από τα 45 αεροσκάφη τα τρία θα αναβαθμιστούν στην Τουρκία και τα υπόλοιπα στο Πακιστάν με την βοήθεια των τεχνικών της ΤΑΙ.
Επιβεβαίωση των στενών σχέσεων μεταξύ των δύο κρατών είναι η συγκρότηση του Συμβουλίου Στρατηγικής Συνεργασίας στα τέλη του Δεκεμβρίου του 2010 με τον Τούρκο πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν, και τον Πακιστανό ομόλογό του Γιουσούφ Ραζά Γκιλάνι να προεδρεύουν στο Συμβούλιο στην πρώτη συνεδρίασή του στην Άγκυρα.
Η συνεργασία των δύο χωρών περιλαμβάνει την από κοινού ανάπτυξη νέων οπλικών συστημάτων με την ανταλλαγή πληροφοριών και την στενότερη συνεκπαίδευση των ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων των δύο χωρών.
Πηγή Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Σχόλιο
Όπως καταλαβαίνουμε η στρατιωτική μηχανή της Τουρκίας και του Πακιστάν έχουν στενότατη συνεργασία αλλά κυρίως σε χώρο που είναι δίπλα μας,απέναντι μας( το ατύχημα με τον Πακιστανό έγινε ελάχιστα μίλια βορειοανατολικά της Χίου).
Τι σημαίνει όμως η παρουσία εκατοντάδων Πακιστανών στην Χίο και σε άλλα νησιά?
Σίγουρα η πλειοψηφία τους είναι οικονομικοί μετανάστες
και σίγουρα άνθρωποι ταλαιπωρημένοι αλλά από το Πακιστάν μέσω Τουρκίας ήρθαν,είναι αδύνατον να εξακριβώσουμε το ποιόν τους αλλά σίγουρα λόγω δεσμών της χώρας τους με την Τουρκία σε Εθνικό επίπεδο αν χρειαστεί θα εξυπηρετήσουν την Τουρκία.
Τι εννοούμε,κατασκοπεία,φωτιές,δύναμη αποσταθεροποίησης καθώς και δύναμη υποδοχής ή ακόμα και σαμποτάζ για τις δυνάμεις μας εδώ.
Σενάριο επιστημονικής φαντασίας?Κάποτε έτσι δεν λέγαμε και για τους εμπρησμούς από τους Τούρκους?
Μήπως χρειάζεται περισσότερη προσοχή στους λαούς που φιλοξενούμε όταν τα Εθνικά συμφέροντα των χωρών τους είναι αντίθετα κι επικίνδυνα σε σχέση με την Χώρα μας?
Παρελάσεις,είναι φασιστικό κατάλοιπο;
Πριν προλάβει ο οποιοσδήποτε καλόβουλος ή κακόβουλος αναγνώστης τού πολύ ενδιαφέροντα Ιστοτόπου σας να με κατηγορήσει ως «εθνικιστή», «στρατόκαυλο» και δεν ξέρω εγώ τι άλλο, να δηλώσω ότι ήμουν ο πρώτος, πριν από χρόνια, που χαρακτήριζε μ' αυτούς τους χαρακτηρισμούς οποιονδήποτε φίλο, γνωστό ή συγγενή συμμετείχε κατά οποιονδήποτε τρόπο (είτε ως θεατής είτε ως παρελαύνων) σε αυτές τις «εθνικιστικές φιέστες», όπως συνήθιζα να αποκαλώ τις μαθητικές και στρατιωτικές παρελάσεις.
Όχι, δεν διακατεχόμουν τόσο από το σύνδρομο της «εθνοφοβίας» (και πολύ περισσότερου του εθνομηδενισμού) που χαρακτηρίζει ένα cosmopolitan κομμάτι της συνασπισμένης «αριστεράς». Ήμουν απλά ένας κλασικός ανένταχτος αριστερός της γενιάς μου, που συνήθιζε να αναπαράγει όλα εκείνα τα «αντιεθνικιστικά» και «αντιμιλιταριστικά» στερεότυπα, που έβγαζε φλύκταινες κι αυτός, με τη θέα μαθητών, ομοιόμορφα ντυμένων, να ακολουθούν ένα σταθερό βηματισμό, υπό τους ήχους της σφυρίχτρας της κακιασμένης γυμνάστριας (που αν δεν συμμετείχες στην παρέλαση σού έμπηγε μια κουλούρα να! (με το συμπάθιο) στον έλεγχο του σχολείου).
Πρέπει μάλιστα να ομολογήσω ότι δεν τα πήγαινα και τόσο καλά με όλους τους γυμναστές από το Δημοτικό μέχρι το Λύκειο, με τους οποίους ερχόμουν σε κόντρα για τη συμμετοχή μου ή όχι στην παρέλαση. Γιατί μπορεί να ήμουν άσσος στη μπάλα, αλλά στην παρέλαση… δεν το «πήγαινα» το «άθλημα»!
Τα χρόνια πέρασαν, και από το 1994, που αποφοίτησα, άλλαξαν πολλά πράγματα. Μέσα σε δεκατέσσερα χρόνια είδα ιδέες να ανατρέπονται, συντρόφους να ξεπουλιούνται, όνειρα να κατεδαφίζονται. Τέως «αριστερούληδες» που θαύμαζα «για το επαναστατικό και αγωνιστικό τους ήθος» είδα να ξεφτιλίζουν με τις πράξεις τους όλα όσα διακήρυτταν ότι υποστηρίζουν, να ξεπέφτουν και να γίνονται οι πιο σκληροί στυλοβάτες του Συστήματος.
Όλοι αυτοί οι υπερ-«επαναστάτες» της δεκαετίας του '80 και του '90, έγιναν μέσα σε ελάχιστα χρόνια συμβιβασμένοι αστοί, προδότες της ιδεολογίας τους, φασίστες και αντιδραστικοί στην καθημερινή τους συμπεριφορά προς τους γύρω τους, αλλά κάργα «αριστεροί» και «προοδευτικοί» προς τα έξω, για το «φαίνεσθαι».
Φυσικά, όλοι αυτοί οι πρώην σύντροφοι και συναγωνιστές, οι νυν βολεμένοι και πρόθυμοι σφουγγοκωλάριοι της εξουσίας (άλλωστε και οι ίδιοι αφεντικά έγιναν, οπότε… «κόρακος κοράκου…»), μεταβλήθηκαν ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ, μα ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ, σε εθνομηδενιστές. Μίλα τους για ελληνική ιστορία, γλώσσα, έθνος και πολιτισμό (τα οποία πάντα πίστευα, αλλά χωρίς τις ερμηνείες που τους δίνουν οι εθνικιστές) και σε βγάλαν «φασίστα», «χουντικό» και «ακροδεξιό»!
Ποιοι; Αυτοί που θεωρούν «εξτρεμισμό» κάθε αντικαθεστωτική, επαναστατική δράση, αυτοί που πρόδωσαν τις ιδέες τους (στις οποίες τελικά ποτέ δεν πίστευαν) για να γίνουν «ουρίτσες» του συστήματος, αυτοί που σε κάθε ευκαιρία σιγοντάρουν κάθε είδος φασίζοντα και σωβινιστικού εθνικισμού (αλβανικού, τουρκικού, σκοπιανού κ.λπ.) ενάντια στην κυριαρχία και την υπόσταση της χώρας τους. Αυτοί που, αν ζούσαμε υπό καθεστώς χούντας, θα ήταν οι πρώτοι που θα έγραφαν ύμνους για την «εθνικήν κυβέρνησιν» και θα το υπηρετούσαν «μέχρι της τελευταίας τους ρανίδος»… (πόσοι τέτοιοι γλείφτες υπήρχαν επί χούντας και μετά μας το έπαιζαν «αντιστασιακοί», αδυνατώ να μετρήσω…).
Εκτός όμως από εθνομηδενιστές, «αντιεθνικιστές», «αντιρατσιστές» κ.λπ., όλοι αυτοί οι πρώην «σύντροφοι» (αηδιάζω να χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη γι' αυτούς), έχουν γίνει και κάργα ΝΕΟΤΑΞΙΤΕΣ: φιλοαμερικανοί, φιλοκαπιταλιστές («ο καπιταλισμός με αριστερό πρόσωπο» και λοιπές μακακίες), φιλοϊμπεριαλιστές, φιλοσιωνιστές, και όλα αυτά τα φιλο-, που τελικά συμπληρώνουν άριστα τα αντι- που ανέφερα προηγουμένως.
Για να γυρίσουμε όμως στο θέμα μας. Όλα αυτά τα μαντρόσκυλα της εξουσίας, μαζί με τους «χρήσιμους ηλίθιους» των Εξαρχείων (που θεωρούν επαναστατική πράξη το να πετάνε πέτρες στους «μπάτσους» -και μετά να τους απελευθερώνει ο… Αλαβάνος!- ή το να καίνε το αυτοκίνητο του μεροκαματιάρη μικροαστού), έχουν συνασπιστεί σήμερα σε μια ιδιότυπη «συμμαχία»: τη συμμαχία ενάντια στις παρελάσεις!
Είναι, λέει, κατάλοιπο του Μεταξά και των Ναζί… Ποιοι το λένε αυτό; Μα αυτοί που (μαζί τους κι εγώ!) γουστάρανε όλες αυτές τις μεγαλειώδεις παρελάσεις προς τιμή του Κόκκινου Στρατού, μπροστά απ' το Κρεμλίνο, στην πάλαι ποτέ σοβιετική Μόσχα. Γουστάραμε αυτό το φαντασμαγορικό θέαμα με τις κόκκινες σημαίες, τις τεράστιες πλακέτες με τις εικόνες του Λένιν και του Στάλιν και τον ήχο των στρατιωτικών εμβατηρίων, αλλά αν μας έδειχνες αντίστοιχες εικόνες από τη Γερμανία του Χίτλερ ή τη νεολαία του Μεταξά, θα αποστρεφόμασταν με μια γκριμάτσα αηδίας…
Κάθισα και το σκέφτηκα καλύτερα. Τους πειράζει ότι οι παρελάσεις είναι «κατάλοιπο» της δικτατορίας του Μεταξά (κάτι που, όπως έμαθα αργότερα, δεν ισχύει, αφού στην Ελλάδα είναι πολύ προγενέστερες); Ή απλώς τους ενοχλούν οι παρελάσεις αυτές καθεαυτές, με τις σημαίες, το βηματισμό, τα εμβατήρια; Μήπως τους χαλάνε γενικά οι παρελάσεις; Τότε γιατί λυσσάνε κάθε Ιούνη να διοργανώσουν όλο και μεγαλοπρεπέστερες «παρελάσεις ομοφυλοφιλικής υπερηφάνειας» (ναι, έτσι τις αποκαλούν!) στο κέντρο της Αθήνας, με «λουλουδούδες», τρανσέξουαλ και βαρβατολεσβίες (δεν έχω τίποτα με όλες τις παραπάνω κατηγορίες συμπολιτών μας) να κηρύσσουν την «σεξουαλική τους απελευθέρωση»;
Μήπως τους ενοχλούν συγκεκριμένα οι επετειακές παρελάσεις; Μήπως τούς χαλάνε το «αντιεθνικιστικό» προφίλ που με τόσο κόπο επιθυμούν να επιβάλλουν, αφού κάθε χρόνο, όλο και περισσότερος κόσμος (Έλληνες και μετανάστες) συνωστίζεται να παρακολουθήσει τα παιδιά του να παρελαύνουν κρατώντας περήφανα την ελληνική σημαία; (και, πάρτε το χαμπάρι «σύντροφοι», αυτή η σημαία σημαίνει και θα σημαίνει πολλά περισσότερα γι' αυτό το λαό από τις ανέξοδες μπαρούφες σας).
Για να τελειώνουμε. Εχθρός της κοινωνίας δεν είναι αυτή τη στιγμή ο «εθνικισμός» και ο «ρατσισμός», αυτό ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας κι ας μην κουραζόμαστε να λέμε συνεχώς τα ίδια και τα ίδια. Αν υπάρχει ένας εχθρός, αυτός είναι η ηττοπάθεια και η δουλοπρέπεια που θέλουν ΟΛΟΙ μα ΟΛΟΙ να μας επιβάλλουν: από το εργασιακό μας περιβάλλον, μέχρι την εξωτερική πολιτική της χώρας μας!
Αν οι παρελάσεις συμβάλλουν σ' αυτή τη γκρίζα εποχή της Νέας Τάξης στο να τονώνεται το συλλογικό μας «εγώ» και να ενισχύει την ιστορική του μνήμη ΜΕΣΩ ΑΥΤΩΝ, ετούτος ο επιλήσμων λαός, τότε χίλιες φορές να γίνονται!!! (όσο κι αν με χαλάει το ότι οι μαθητές και οι φαντάροι μας πρέπει να αποτίουν χαιρετισμό στους ανίκανους, δειλούς και ηττοπαθείς πολιτικάντηδες).
Φέτος παρελαύνει και η τάξη της κορούλας μου Αναστασίας (Πέμπτη δημοτικού πια!). Αν η Αναστασούλα αρνηθεί για οποιοδήποτε λόγο (αν και το αντίθετο συνέβη την 28η Οκτώβρη), τώρα ή στο μέλλον, να συμμετάσχει στην παρέλαση, θα είμαι ο πρώτος που θα υπερασπιστεί αυτό της το δικαίωμα, ζητώντας από τον διευθυντή του σχολείου της να την απαλλάξει.
Αυτό όμως θα το αποφασίσει η ίδια! ΚΑΝΕΝΑΣ αλήτης, λεχρίτης ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΣ του Σύριζα ή του… Ψείριζα, που μου πουλάει τσάμπα επαναστατιλίκι με ανοιχτά πουκάμισα και «αντιεθνικιστικές» ρητορικές, την ώρα που χλαπακιάζει χαβιάρι και αστακούς με τα ίδια λεφτά που εγώ βγάζω σε ένα χρόνο από τη δουλειά μου!
Θα με πείτε «εθνικιστή» και «στρατόκαυλο», «συντρόφια», αλλά εγώ σας το δηλώνω ευθαρσώς:
ΝΑΙ, ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ! Θα πάω, γιατί γουστάρω να βλέπω τα παιδιά μου (όλα τα παιδιά του κόσμου είναι και δικά μου παιδιά) να φεύγουν για μία ώρα από τις καφετέριες και τα γήπεδα, αποτίοντας έναν ελάχιστο φόρο τιμής σ' εκείνους που πέθαναν, για να κοπρίζετε εσείς σ' αυτή τη γη και να λέτε τις ψευτοεπαναστατικές αρλούμπες σας.
ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ, παρότι το πνεύμα τους δεν με εκφράζει πλήρως, παρότι θα προτιμούσα τα παιδιά αυτά που παρελαύνουν να γνωρίζουν δέκα πράματα παραπάνω για την Ιστορία μας, να γνωρίζουν γιατί πρέπει να αντιστέκονται στην αδικία και την τυραννία, να υπερασπίζονται κι αυτά στη ζωή τους την Ελευθερία (ακόμα και με το τίμημα του θανάτου!), όπως έπραξαν το '21 οι πρόγονοί τους.
ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ, για να τη σπάσω πρωτίστως στον περιθωριακό συρφετό σας, των «αριστερών» μαντρόσκυλων της εξουσίας, που τρώνε το λυσσακά τους με τις παρελάσεις, τις σημαίες και οτιδήποτε θυμίζει Ελλάδα και Ιστορία, αλλά την ίδια ώρα μάς θέλουν υποταγμένους στην πιο στυγνή βαρβαρότητα που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης: στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα της Αμερικάνικης αυτοκρατορίας!
Για άλλη μια φορά, τα "καρακώλια" του Σύριζα θα επιχειρήσουν να βγουν από την ανυπαρξία του ιδεολογικού του κενού και να αναγάγουν σε μείζον θέμα του ελληνικού λαού τις... παρελάσεις! Δεν έχουμε παρά να τους δείξουμε την πραγματική τους θέση, που είναι στο ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ της κοινωνίας...
greek alert:
Read More...
Όχι, δεν διακατεχόμουν τόσο από το σύνδρομο της «εθνοφοβίας» (και πολύ περισσότερου του εθνομηδενισμού) που χαρακτηρίζει ένα cosmopolitan κομμάτι της συνασπισμένης «αριστεράς». Ήμουν απλά ένας κλασικός ανένταχτος αριστερός της γενιάς μου, που συνήθιζε να αναπαράγει όλα εκείνα τα «αντιεθνικιστικά» και «αντιμιλιταριστικά» στερεότυπα, που έβγαζε φλύκταινες κι αυτός, με τη θέα μαθητών, ομοιόμορφα ντυμένων, να ακολουθούν ένα σταθερό βηματισμό, υπό τους ήχους της σφυρίχτρας της κακιασμένης γυμνάστριας (που αν δεν συμμετείχες στην παρέλαση σού έμπηγε μια κουλούρα να! (με το συμπάθιο) στον έλεγχο του σχολείου).
Πρέπει μάλιστα να ομολογήσω ότι δεν τα πήγαινα και τόσο καλά με όλους τους γυμναστές από το Δημοτικό μέχρι το Λύκειο, με τους οποίους ερχόμουν σε κόντρα για τη συμμετοχή μου ή όχι στην παρέλαση. Γιατί μπορεί να ήμουν άσσος στη μπάλα, αλλά στην παρέλαση… δεν το «πήγαινα» το «άθλημα»!
Τα χρόνια πέρασαν, και από το 1994, που αποφοίτησα, άλλαξαν πολλά πράγματα. Μέσα σε δεκατέσσερα χρόνια είδα ιδέες να ανατρέπονται, συντρόφους να ξεπουλιούνται, όνειρα να κατεδαφίζονται. Τέως «αριστερούληδες» που θαύμαζα «για το επαναστατικό και αγωνιστικό τους ήθος» είδα να ξεφτιλίζουν με τις πράξεις τους όλα όσα διακήρυτταν ότι υποστηρίζουν, να ξεπέφτουν και να γίνονται οι πιο σκληροί στυλοβάτες του Συστήματος.
Όλοι αυτοί οι υπερ-«επαναστάτες» της δεκαετίας του '80 και του '90, έγιναν μέσα σε ελάχιστα χρόνια συμβιβασμένοι αστοί, προδότες της ιδεολογίας τους, φασίστες και αντιδραστικοί στην καθημερινή τους συμπεριφορά προς τους γύρω τους, αλλά κάργα «αριστεροί» και «προοδευτικοί» προς τα έξω, για το «φαίνεσθαι».
Φυσικά, όλοι αυτοί οι πρώην σύντροφοι και συναγωνιστές, οι νυν βολεμένοι και πρόθυμοι σφουγγοκωλάριοι της εξουσίας (άλλωστε και οι ίδιοι αφεντικά έγιναν, οπότε… «κόρακος κοράκου…»), μεταβλήθηκαν ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ, μα ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ, σε εθνομηδενιστές. Μίλα τους για ελληνική ιστορία, γλώσσα, έθνος και πολιτισμό (τα οποία πάντα πίστευα, αλλά χωρίς τις ερμηνείες που τους δίνουν οι εθνικιστές) και σε βγάλαν «φασίστα», «χουντικό» και «ακροδεξιό»!
Ποιοι; Αυτοί που θεωρούν «εξτρεμισμό» κάθε αντικαθεστωτική, επαναστατική δράση, αυτοί που πρόδωσαν τις ιδέες τους (στις οποίες τελικά ποτέ δεν πίστευαν) για να γίνουν «ουρίτσες» του συστήματος, αυτοί που σε κάθε ευκαιρία σιγοντάρουν κάθε είδος φασίζοντα και σωβινιστικού εθνικισμού (αλβανικού, τουρκικού, σκοπιανού κ.λπ.) ενάντια στην κυριαρχία και την υπόσταση της χώρας τους. Αυτοί που, αν ζούσαμε υπό καθεστώς χούντας, θα ήταν οι πρώτοι που θα έγραφαν ύμνους για την «εθνικήν κυβέρνησιν» και θα το υπηρετούσαν «μέχρι της τελευταίας τους ρανίδος»… (πόσοι τέτοιοι γλείφτες υπήρχαν επί χούντας και μετά μας το έπαιζαν «αντιστασιακοί», αδυνατώ να μετρήσω…).
Εκτός όμως από εθνομηδενιστές, «αντιεθνικιστές», «αντιρατσιστές» κ.λπ., όλοι αυτοί οι πρώην «σύντροφοι» (αηδιάζω να χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη γι' αυτούς), έχουν γίνει και κάργα ΝΕΟΤΑΞΙΤΕΣ: φιλοαμερικανοί, φιλοκαπιταλιστές («ο καπιταλισμός με αριστερό πρόσωπο» και λοιπές μακακίες), φιλοϊμπεριαλιστές, φιλοσιωνιστές, και όλα αυτά τα φιλο-, που τελικά συμπληρώνουν άριστα τα αντι- που ανέφερα προηγουμένως.
Για να γυρίσουμε όμως στο θέμα μας. Όλα αυτά τα μαντρόσκυλα της εξουσίας, μαζί με τους «χρήσιμους ηλίθιους» των Εξαρχείων (που θεωρούν επαναστατική πράξη το να πετάνε πέτρες στους «μπάτσους» -και μετά να τους απελευθερώνει ο… Αλαβάνος!- ή το να καίνε το αυτοκίνητο του μεροκαματιάρη μικροαστού), έχουν συνασπιστεί σήμερα σε μια ιδιότυπη «συμμαχία»: τη συμμαχία ενάντια στις παρελάσεις!
Είναι, λέει, κατάλοιπο του Μεταξά και των Ναζί… Ποιοι το λένε αυτό; Μα αυτοί που (μαζί τους κι εγώ!) γουστάρανε όλες αυτές τις μεγαλειώδεις παρελάσεις προς τιμή του Κόκκινου Στρατού, μπροστά απ' το Κρεμλίνο, στην πάλαι ποτέ σοβιετική Μόσχα. Γουστάραμε αυτό το φαντασμαγορικό θέαμα με τις κόκκινες σημαίες, τις τεράστιες πλακέτες με τις εικόνες του Λένιν και του Στάλιν και τον ήχο των στρατιωτικών εμβατηρίων, αλλά αν μας έδειχνες αντίστοιχες εικόνες από τη Γερμανία του Χίτλερ ή τη νεολαία του Μεταξά, θα αποστρεφόμασταν με μια γκριμάτσα αηδίας…
Κάθισα και το σκέφτηκα καλύτερα. Τους πειράζει ότι οι παρελάσεις είναι «κατάλοιπο» της δικτατορίας του Μεταξά (κάτι που, όπως έμαθα αργότερα, δεν ισχύει, αφού στην Ελλάδα είναι πολύ προγενέστερες); Ή απλώς τους ενοχλούν οι παρελάσεις αυτές καθεαυτές, με τις σημαίες, το βηματισμό, τα εμβατήρια; Μήπως τους χαλάνε γενικά οι παρελάσεις; Τότε γιατί λυσσάνε κάθε Ιούνη να διοργανώσουν όλο και μεγαλοπρεπέστερες «παρελάσεις ομοφυλοφιλικής υπερηφάνειας» (ναι, έτσι τις αποκαλούν!) στο κέντρο της Αθήνας, με «λουλουδούδες», τρανσέξουαλ και βαρβατολεσβίες (δεν έχω τίποτα με όλες τις παραπάνω κατηγορίες συμπολιτών μας) να κηρύσσουν την «σεξουαλική τους απελευθέρωση»;
Μήπως τους ενοχλούν συγκεκριμένα οι επετειακές παρελάσεις; Μήπως τούς χαλάνε το «αντιεθνικιστικό» προφίλ που με τόσο κόπο επιθυμούν να επιβάλλουν, αφού κάθε χρόνο, όλο και περισσότερος κόσμος (Έλληνες και μετανάστες) συνωστίζεται να παρακολουθήσει τα παιδιά του να παρελαύνουν κρατώντας περήφανα την ελληνική σημαία; (και, πάρτε το χαμπάρι «σύντροφοι», αυτή η σημαία σημαίνει και θα σημαίνει πολλά περισσότερα γι' αυτό το λαό από τις ανέξοδες μπαρούφες σας).
Για να τελειώνουμε. Εχθρός της κοινωνίας δεν είναι αυτή τη στιγμή ο «εθνικισμός» και ο «ρατσισμός», αυτό ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας κι ας μην κουραζόμαστε να λέμε συνεχώς τα ίδια και τα ίδια. Αν υπάρχει ένας εχθρός, αυτός είναι η ηττοπάθεια και η δουλοπρέπεια που θέλουν ΟΛΟΙ μα ΟΛΟΙ να μας επιβάλλουν: από το εργασιακό μας περιβάλλον, μέχρι την εξωτερική πολιτική της χώρας μας!
Αν οι παρελάσεις συμβάλλουν σ' αυτή τη γκρίζα εποχή της Νέας Τάξης στο να τονώνεται το συλλογικό μας «εγώ» και να ενισχύει την ιστορική του μνήμη ΜΕΣΩ ΑΥΤΩΝ, ετούτος ο επιλήσμων λαός, τότε χίλιες φορές να γίνονται!!! (όσο κι αν με χαλάει το ότι οι μαθητές και οι φαντάροι μας πρέπει να αποτίουν χαιρετισμό στους ανίκανους, δειλούς και ηττοπαθείς πολιτικάντηδες).
Φέτος παρελαύνει και η τάξη της κορούλας μου Αναστασίας (Πέμπτη δημοτικού πια!). Αν η Αναστασούλα αρνηθεί για οποιοδήποτε λόγο (αν και το αντίθετο συνέβη την 28η Οκτώβρη), τώρα ή στο μέλλον, να συμμετάσχει στην παρέλαση, θα είμαι ο πρώτος που θα υπερασπιστεί αυτό της το δικαίωμα, ζητώντας από τον διευθυντή του σχολείου της να την απαλλάξει.
Αυτό όμως θα το αποφασίσει η ίδια! ΚΑΝΕΝΑΣ αλήτης, λεχρίτης ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΣ του Σύριζα ή του… Ψείριζα, που μου πουλάει τσάμπα επαναστατιλίκι με ανοιχτά πουκάμισα και «αντιεθνικιστικές» ρητορικές, την ώρα που χλαπακιάζει χαβιάρι και αστακούς με τα ίδια λεφτά που εγώ βγάζω σε ένα χρόνο από τη δουλειά μου!
Θα με πείτε «εθνικιστή» και «στρατόκαυλο», «συντρόφια», αλλά εγώ σας το δηλώνω ευθαρσώς:
ΝΑΙ, ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ! Θα πάω, γιατί γουστάρω να βλέπω τα παιδιά μου (όλα τα παιδιά του κόσμου είναι και δικά μου παιδιά) να φεύγουν για μία ώρα από τις καφετέριες και τα γήπεδα, αποτίοντας έναν ελάχιστο φόρο τιμής σ' εκείνους που πέθαναν, για να κοπρίζετε εσείς σ' αυτή τη γη και να λέτε τις ψευτοεπαναστατικές αρλούμπες σας.
ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ, παρότι το πνεύμα τους δεν με εκφράζει πλήρως, παρότι θα προτιμούσα τα παιδιά αυτά που παρελαύνουν να γνωρίζουν δέκα πράματα παραπάνω για την Ιστορία μας, να γνωρίζουν γιατί πρέπει να αντιστέκονται στην αδικία και την τυραννία, να υπερασπίζονται κι αυτά στη ζωή τους την Ελευθερία (ακόμα και με το τίμημα του θανάτου!), όπως έπραξαν το '21 οι πρόγονοί τους.
ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ, για να τη σπάσω πρωτίστως στον περιθωριακό συρφετό σας, των «αριστερών» μαντρόσκυλων της εξουσίας, που τρώνε το λυσσακά τους με τις παρελάσεις, τις σημαίες και οτιδήποτε θυμίζει Ελλάδα και Ιστορία, αλλά την ίδια ώρα μάς θέλουν υποταγμένους στην πιο στυγνή βαρβαρότητα που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης: στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα της Αμερικάνικης αυτοκρατορίας!
Για άλλη μια φορά, τα "καρακώλια" του Σύριζα θα επιχειρήσουν να βγουν από την ανυπαρξία του ιδεολογικού του κενού και να αναγάγουν σε μείζον θέμα του ελληνικού λαού τις... παρελάσεις! Δεν έχουμε παρά να τους δείξουμε την πραγματική τους θέση, που είναι στο ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ της κοινωνίας...
greek alert:
Ιδρύεται Αλβανικό ανθελληνικό κόμμα που διεκδικεί την μισή Ελλάδα.
Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία ανακοίνωσης της ίδρυσης ενός αλβανικού εθνικιστικού κόμματος με ακραία ανθελληνικό προσανατολισμό; Το καταστατικό και οι διακηρύξεις του εν λόγω κόμματος, η -επικείμενη- ίδρυση του οποίου έχει κυκλοφορήσει εδώ και λίγο καιρό προκαλούν ανησυχία και χρήζουν άμεσης ενεργοποίησης από την ελληνική πλευρά, σε περίπτωση που ευσταθούν οι πληροφορίες που δημοσιεύει σε άρθρο του του blog prionokordela και το οποίο έχει ως εξής:
Νέο κόμμα στην Αλβανία, που θα δημοσιοποιήσει την ιδρυτική του διακήρυξη στους επόμενους μήνες θεωρεί πως Αλβανία είναι η Ήπειρος, όλη η Βορειοδυτική Ελλάδα, η Φλώρινα και η Καστοριά! Σύμφωνα με την «Κάτοψη», η Ερυθρόμαυρη Συμμαχία, που υπάρχει ως εθνικιστικός σύλλογος με επικεφαλής τον αντιπρόεδρο του Ανωτάτου Συμβουλίου Δικαιοσύνης κ. Σπαχίου, διεκδικεί τη μισή Ελλάδα.
Ακούστε κι αυτό. Τα μέλη της Ερυθρόμαυρης Συμμαχίας, σύμφωνα πάντα με τους ισχυρισμούς των ακραίων εθνικιστών της Αλβανίας, αποκαλούν τους Έλληνες «αιμοσταγείς γιατί έκαναν εθνοκάθαρση σε βάρος των Τσάμηδων»!
Αναλυτικότερα, αναφέρουν: «Πρόκειται για αλβανικές περιοχές που αδίκως προσαρτήθηκαν στο ελληνικό κράτος το 1913 από το Συμβούλιο των Πρεσβευτών. Οι ιστορικές εξελίξεις, οι μαζικές βίαιες μετακινήσεις των αυτοχθόνων αλβανικών πληθυσμών και η έλλειψη επίσημων στοιχείων δυσκολεύουν των προσδιορισμό των αλβανικών περιοχών στην Ελλάδα και κυρίως των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων των συγκεκριμένων περιοχών. Αυτές οι περιοχές βρίσκονται στη Βορειοδυτική Ελλάδα, νότια της «Μακεδονίας» και νοτιοανατολικά της Αλβανίας μέχρι τον κόλπο της Άρτας και αποτελείται από τις περιοχές Τσαμουριά, Φλώρινα, κ.λπ.». Υποστηρίζουν, μάλιστα, ότι η Τσαμουριά βρίσκεται το νοτιοδυτικό μέρος της Κάτω Αλβανίας!
Θα παρακολουθούμε τη σοβαρή αυτή υπόθεση και θα σας ενημερώνουμε για τις όποιες εξελίξεις...
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
;
Προπαγάνδα του ΚΚΕ Χίου σε σχολεία του νησιού
Προπαγανδιστικό αγώνα έχει ξεκινήσει το ΚΚΕ στην Χίο,στα σχολεία!
Μετά το απαράδεκτο όπου καθηγητής γράφει ιδεολογικό μανιφέστο βάζοντας τους μαθητές του να υπογράφουν και τι μαθητές,παιδάκια συγκεκριμένων τάξεων συγκεκριμένου δημοτικού σχολείου,χωρίς την έγκριση των γονέων τους,δηλαδή χρησιμοποιεί την εκπαιδευτική του ιδιότητα και προπαγανδίζει στα παιδάκια.
Η Ανακοίνωση των παιδακιών(..????...)
Εκτός από αυτό στελέχη του ΚΚΕ μοιράζουν φυλλάδια έξω από Λύκεια με ιδιαίτερη προτίμηση στο 2ο Ενιαίο!
Η προσπάθεια να κομματοποιήσουν ανήλικα είναι απαράδεκτη και θα λέγαμε το ίδιο για οποιοδήποτε κόμμα αν το έκανε.
Τα σχολεία δεν είναι για να προπαγανδίζουν τα κόμματα,είναι για την μόρφωση και την εκπαίδευση των παιδιών μας.
Τις πρακτικές αυτές τις είδαμε στα πανεπιστήμια,που τραβολογούν τους νέους φοιτητές με διάφορα κίνητρα προκειμένου να τους κάνουν "δικούς" τους και τα αποτελέσματα του κομματικού κράτους τα βλέπουμε.
Ας αφήσουν τα παιδιά να χαρούν τα λίγα ξένοιαστα χρόνια τους ,η προπαγάνδα σε παιδάκια 9χρονα ή 15χρονα μπορεί να χαρακτηριστεί κι αλλιώς!
Αν το ΚΚΕ Χίου επιθυμεί να μας διαψεύσει,μπορεί να το κάνει και να μας πει ότι τα φυλλάδια που έχουμε είναι προιόν προβοκάτσιας κατά του ΚΚΕ.
Μετά το απαράδεκτο όπου καθηγητής γράφει ιδεολογικό μανιφέστο βάζοντας τους μαθητές του να υπογράφουν και τι μαθητές,παιδάκια συγκεκριμένων τάξεων συγκεκριμένου δημοτικού σχολείου,χωρίς την έγκριση των γονέων τους,δηλαδή χρησιμοποιεί την εκπαιδευτική του ιδιότητα και προπαγανδίζει στα παιδάκια.
Η Ανακοίνωση των παιδακιών(..????...)
Τα τμήματα Β, Δ1, Δ2 και Ε του 5ου Δημοτικού Σχολείου Βαρβασίου Χίου, συζήτησαν για τον ηρωϊκό σας αγώνα που είναι αγώνας ολόκληρης της εργατικής τάξης τις ώρες του μαθήματος της πληροφορικής. Ακολούθησαν τα βήματά σας με αγωνία μέσα από ανταποκρίσεις, πλάνα και εικόνες από τη ζωή σας στη δουλειά, που είδαμε στο διαδίκτυο, αλλά και την μέχρι τώρα πορεία του σκληρού αγώνα σας. Η αντοχή, η περηφάνια μα πιο πολύ η ανταπόκριση των εργαζομένων από όλη την Ελλάδα πυροδότησε τη δημιουργική σκέψη όλων μας, για το πως κι εμείς μπορούμε να στείλουμε ένα ισχυρό μήνυμα συμπαράστασης.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως τα παιδιά στο 5ο Δημοτικό Σχολείο Βαρβασίου Χίου, παιδιά φτωχών εργατικών οικογενειών, με συγκίνηση συζήτησαν τις συνθήκες στις οποίες η εργατική τάξη στη βιομηχανία ζει και εργάζεται, με οργή αντιμετώπισαν τη σκληρή εκμετάλλευση που υφίσταται, από την μια τον τεράστιο πλούτο που παράγετε κι από την άλλη τις απολύσεις την εξαθλίωση που σας οδηγούν, αλλά και με ευαισθησία δημιούργησαν ζωγραφιές, κατασκευές σε ένδειξη συμπαράστασης και αλληλεγγύης. Ταίριαξαν τη δική τους εμπειρία, την εμπειρία των οικογενειών τους με τον αγώνα σας. Οι κουβέντες όπως “μειωμένο χαρτζιλίκι”, “ο μπαμπάς λέει ξεχάστε αυτά που ξέρατε”, “πως γίνεται να ζουν λίγοι τόσο πλούσιοι και 35 οικογένειες να είναι στο δρόμο”, “πως γίνεται να πεθαίνεις στη δουλειά” και πολλά άλλα παρόμοια ακούστηκαν στην κουβέντα. Όταν ακούς από παιδιά που δύσκολα αγοράζουν τη γόμα και το τετράδιο ή το κολατσό, προτάσεις όπως “να στείλουμε χρήματα και ρούχα προς τον απεργούς”, τότε ξέρεις πως δεν υπάρχει πιο γνήσια, πιο αληθινή και ακαταμάχητη δύναμη από αυτή που μόνο οι εργάτες και τα παιδιά τους μπορούν να έχουν.
Το πιο αξιοσημείωτο είναι πως η προσπάθειά τους αυτή εκφράστηκε ακόμα και στα διαλείμματα, στο σπίτι, και με πλούσιο τρόπο μέσα στην τάξη. Σας αποστέλλουμε ένα δείγμα από ζωγραφιές και κατασκευές σε φωτογραφίες ενώ τις υπόλοιπες θα σας τις αποστείλουμε ταχυδρομικά.
Το πιο καλό μάθημα μας το δίνει η πάλη σας, που ταυτόχρονα είναι και δρόμος των εργαζομένων που δεν έχουν άλλη επιλογή από τη σύγκρουση με αυτή την απάνθρωπη πολιτική για ένα κόσμο που ο πλούτος θα ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν. Είστε πράγματι ήδη νικητές, έχετε κάνει ένα μεγάλο βήμα για όλους μας κρατώντας γερά το τιμόνι εκεί που δένεται το ατσάλι.
Νέστορας Ξυλάς.
Αναπληρωτής Εκπαιδευτικός Πληροφορικής στο 5ο Δημοτικό Σχολείου Βαρβασίου Χίου.
..........και μέλος του ΠΑΜΕ.
Όταν μία ιστοσελίδα ( http://www.chiospress.gr/)τόλμησε να κρίνει την ενέργεια,την σκυτάλη πήρε το κόμμα,δείτε παρακάτω http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=6594765&publDate=14/12/2011
..........και μέλος του ΠΑΜΕ.
Όταν μία ιστοσελίδα ( http://www.chiospress.gr/)τόλμησε να κρίνει την ενέργεια,την σκυτάλη πήρε το κόμμα,δείτε παρακάτω http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=6594765&publDate=14/12/2011
Εκτός από αυτό στελέχη του ΚΚΕ μοιράζουν φυλλάδια έξω από Λύκεια με ιδιαίτερη προτίμηση στο 2ο Ενιαίο!
Η προσπάθεια να κομματοποιήσουν ανήλικα είναι απαράδεκτη και θα λέγαμε το ίδιο για οποιοδήποτε κόμμα αν το έκανε.
Τα σχολεία δεν είναι για να προπαγανδίζουν τα κόμματα,είναι για την μόρφωση και την εκπαίδευση των παιδιών μας.
Τις πρακτικές αυτές τις είδαμε στα πανεπιστήμια,που τραβολογούν τους νέους φοιτητές με διάφορα κίνητρα προκειμένου να τους κάνουν "δικούς" τους και τα αποτελέσματα του κομματικού κράτους τα βλέπουμε.
Ας αφήσουν τα παιδιά να χαρούν τα λίγα ξένοιαστα χρόνια τους ,η προπαγάνδα σε παιδάκια 9χρονα ή 15χρονα μπορεί να χαρακτηριστεί κι αλλιώς!
Αν το ΚΚΕ Χίου επιθυμεί να μας διαψεύσει,μπορεί να το κάνει και να μας πει ότι τα φυλλάδια που έχουμε είναι προιόν προβοκάτσιας κατά του ΚΚΕ.
Έτος σταθμός 2012,100 χρόνια απελευθέρωσης από τους Τούρκους να γίνει το έτος της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Χιωτών
Η ιστορία της γενοκτονία της Χίου είναι γνωστή,θα την παρουσιάσουμε και παρακάτω λεπτομερέστερα,εμείς θα κάνουμε το εξής ερώτημα,το νησί μας είχε 100.000 κατοίκους κι απέμειναν 2.000!
Γιατί?
Περισσότεροι από 50.000 άμαχοι σφαγιάσθηκαν και δεκάδες αιχμαλωτίστηκαν και πουλήθηκαν σαν σκλάβοι και ορισμένοι γλίτωσαν και έφυγαν από το νησί.
Αυτό τι είναι?Δεν είναι γενοκτονία των Χιωτών?
Γιατί ποτέ κανείς δεν έχει κινηθεί ώστε να αναγνωριστεί η γενοκτονία των Χιωτών.
Οι λόγοι είναι φυσικά οι γνωστές τακτικές δουλοπρέπειας και σκυψίματος του κεφαλιού απέναντι στον επιθετικό και θρασύ μας γείτονα.
Τελευταία έχουμε και το τουριστικό θέμα.Καλός ο τουρισμός,καλοί οι επισκέπτες αλλά για λίγα ευρώ ακόμα και μια τέτοια περίοδο δεν πρέπει να γίνεται καμία παραχώρηση στην μνήμη μας και την ιστορία μας.
Αν ξεκινήσουμε τις παραχωρήσεις,θα μας ζητηθούν και άλλες...
Ήρθε λοιπόν η ώρα,το 2012 είναι χρονιά σταθμός,κλείνουμε 100 χρόνια από την απελευθέρωση από τον Τούρκικο ζυγό.
Ζητάμε το 2012 να γίνει το έτος που θα αναγνωριστεί επιτέλους αυτό το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας,του Ελληνισμού και της Χίου.
Διαβάστε περισσότερα για την σφαγή της Χίου από http://img.pathfinder.gr/clubs/files/61405/15.html
Ο ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ Καστάνης μας ανέφερε ότι μόλις ο δάσκαλός του, ο Δημητριάδης, αναχώρησε για τη Θεσσαλία, ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση που έθεσε φραγμό σε κάθε πρόοδο κι άρχισαν οι πρώτες μάχες στις παραδουνάβιες χώρες. Τα νέα της Επανάστασης, προσθέτει, εξήγειραν πολλούς Χίους, οι οποίοι διακατέχονταν από πατριωτικό ενθουσιασμό.
Οι σπουδαστές του Πανεπιστημίου Χίου αναφωνούσαν: «Ζήτω η Ελευθερία». Πολλοί πολίτες εγκατέλειψαν το γραφείο και συμμετείχαν στους τόνους αγαλλίασης παρά την προσπάθεια των αρχόντων και του κλήρου να καταστήσουν τη Χίο ουδέτερη. Υπήρχαν αντικειμενικές δυσκολίες για την άμεση εξέγερση της Χίου. Η επιτυχία, όμως, της Επανάστασης στη Σάμο, καθώς και οι πιέσεις και οι βαρύτατες φορολογίες που είχε επιβάλει στους κατοίκους του νησιού ο νέος διοικητής Βαχίτ Πασάς, ο οποίος, κατά τον Καστάνη, έφθασε στη Χίο με φυλές ληστών, απαιτώντας χρήματα και άμισθη εργασία από τους εντοπίους, επηρέασε τους Χίους. Σύμφωνα μάλιστα με ένα διάταγμα, κάθε εντόπιος ήταν δεδηλωμένος σκλάβος στο έλεος των κατακτητών. Οι δολοφονίες ήταν συχνές στη Χίο. Πρόσωπα και των δύο φύλων υβρίζονταν ή θανατώνονταν με την πλέον ασήμαντη αφορμή1. «Σαν λύκοι οι απάνθρωποι τύραννοι ηρεύνησαν σχολαστικά τις κατοικίες των Χίων, δεν ικανοποιήθηκαν από τις συνεισφορές του πλούτου των κατοίκων, αλλά εκμεταλλευόμενοι τον ουδέτερο χαρακτήρα της νήσου ήθελαν να οργιάσουν μέσα στο αίμα των κατοίκων»2. Ως εχέγγυα πίστης προς την τουρκική εξουσία οι Χίοι έδωσαν ομήρους από τα πλέον διακεκριμένα μέλη της εκκλησιαστικής και πολιτικής τάξης, συμπεριλαμβανομένου του αρχιεπισκόπου Πλάτωνος. Αυτοί οι άνθρωποι, ενηνήκοντα τον αριθμόν, φαίνονταν σχεδόν θυσιασμένοι στον βωμό της ουδετερότητας. Ο αρχιερέας Πλάτων με υψηλό αίσθημα ευθύνης και σύνεση κατέβαλε κάθε προσπάθεια να αποτρέψει τους Σαμίους να προχωρήσουν σε απερίσκεπτο εγχείρημα, που θα έβλαπτε τη Χίο3. Στις κατηγορίες των Σαμίων που υποκίνησαν την επανάσταση της Χίου, ότι οι Χίοι είναι δειλοί και απάτριδες και ότι «προτιμώντες το συμφέρον τους θυσιάζουν το γενικόν...», ο αρχιερέας Πλάτων, αναλογιζόμενος την ευθύνη που είχαν ενώπιον Θεού και ανθρώπων συνιστούσε περίσκεψη, σύνεση. Η επιφυλακτική και συνετή στάση του απέναντι στην Ελληνική Επανάσταση, δεν πρέπει να εκληφθεί ως δειλία και αφιλοπατρία. Τουναντίον, αν και θεωρούσε την επανάσταση της Χίου άκαιρη και ολέθρια, μετά την έκρηξή της παρέμεινε πλησίον των λογικών του προβάτων και θυσιάστηκε εκουσίως στον βωμό της πίστης και της πατρίδας.
Η επιτυχία όμως της επανάστασης στη Σάμο και οι δυσβάσταχτες πιέσεις του Βαχίτ Πασά, είχαν δημιουργήσει σε μεγάλο τμήμα του πληθυσμού νέο επαναστατικό αναβρασμό και οι Χιώτες, κατά τον Κουτσονίκα, άλλοι «με την ελπίδα της βελτιώσεως της εαυτών τύχης, άλλοι υπό αληθούς πατριωτικού αισθήματος κινούμενοι έτρεχαν εντός της επαναστατημένης Ελλάδος και παντί σθένει ενήργουν να κινήσωσι την Χίον εις επανάστασιν...». Ο Σάμιος Λυκούργος Λογοθέτης, ο οποίος είχε αποκτήσει γόητρο με την επανάσταση της Σάμου και ο Χίος παλαίμαχος Αντώνης Μπουρνιάς, ο οποίος είχε υπηρετήσει υπό τον Ναπολέοντα, υπήρξαν οι αρχηγοί της επανάστασης στη Χίο.
Ας παρακολουθήσουμε πώς παρουσιάζει τα αίτια εξέγερσης των Χίων ο Ανδρέας Χ. Μάμουκας «... έλαβε πρόνοιαν η ελληνική βουλή να κάμη εκστρατείαν κατά της Χίου, είτε διά να την συναριθμήση εις την επικράτειάν της, είτε διά να χαρίση την ελευθερίαν εις τους δυστυχείς κατοίκους της...». Και προσθέτει ότι η γνώμη των προυχόντων της Χίου ήταν σύμφωνη με εκείνη της ελληνικής βουλής, έπρεπε όμως να συζητήσουν πότε θα ήταν κατάλληλη η περίσταση. Η βουλή θα χρησιμοποιούσε τα στρατεύματά της για την εξέγερση άλλου τόπου και η Χίος θα ησύχαζε. Ο Μάμουκας κατηγορεί το ελληνικό γένος για απειθαρχία και έλλειψη ευθικρισίας και αποδίδει επίσης στους Σαμίους την κατηγορία ότι επειδή επιθυμούσαν να αποκτήσουν φήμη, ενήργησαν χωρίς συνεννόηση με τη βουλή και επεδίωκαν να πλουτίσουν με την αρπαγή λαφύρων. Τόσο ο Μάμουκας όσο και ο Καστάνης κατηγορούν ως συναυτουργό των Σαμίων, τον Αντώνιο Μπουρνιά.
Διαφωνία Υψηλάντη
Ο Μπουρνιάς είχε ζητήσει και παλαιότερα βοήθεια από τον Υψηλάντη, για την απελευθέρωση του νησιού, επειδή όμως η επιχείρηση παρουσίαζε δυσχέρειες και κινδύνους ο Υψηλάντης, και κυρίως ο Αναγνωστόπουλος, δεν συμφώνησαν για την πραγματοποίησή της. Ο Μπουρνιάς όμως δεν πίστεψε και βασίστηκε στη βοήθεια του Λυκούργου Λογοθέτη. Κατά τον Κουτσονίκα και ο Λυκούργος είχε γράψει στον Υψηλάντη, ο οποίος ενώ αρχικά ήταν υπέρ της διεξαγωγής της επανάστασης στη Χίο, με επιστολή του της 21ης Δεκεμβρίου, του συνιστούσε: «Ησύχασε εις καμμίαν νήσον, έως να έλθη η ποθουμένη ώρα, και τότε βάλεις εις πράξιν τον πατριωτικόν πόθον σου». Τότε και ο Λυκούργος συμφώνησε και με επιστολή του δήλωνε ότι αποφάσισε να αναβάλει «εις ευτυχεστέραν περίστασιν την εκστρατείαν της Χίου».
Ο Μπουρνιάς, όμως, πήγε στη Σάμο και έπεισε τον Λυκούργο, βεβαιώνοντάς τον ότι μόλις θα έφθανε η βοήθεια των Σαμίων οι Χιώτες «θα λάβωσι τα όπλα και θα προκαταβάλωσι μεγάλην χρηματικήν ποσότητα προς επίτευξιν του σκοπού». Επηρεάστηκε ο Λυκούργος και από τα ενθουσιώδη γράμματα υπέρ εξεγέρσεως των προκρίτων των Μαστιχοχωρίων, θεωρώντας μάλιστα κατάλληλη την περίοδο να πραγματοποιήσει την τολμηρή επιχείρηση, αφού ο τουρκικός στόλος δεν βρισκόταν στο Αιγαίο, απασχολημένος με τις επιχειρήσεις της δυτικής Πελοποννήσου και του Κορινθιακού Κόλπου.
Στις 10 Μαρτίου οι δύο αρχηγοί του κινήματος, χωρίς να ειδοποιήσουν την κυβέρνηση και τα ναυτικά νησιά, ξεκίνησαν από τη Σάμο. Ο Μπουρνιάς είχε υπό την εξουσία του λίγους φυγάδες Χίους (κατά τον Σπηλιάδη 150) και ο Λυκούργος Λογοθέτης διέθετε οκτώ βρίκια και 30 σακολέβες και 500 δικούς του, κατά τον Χριστ. Καστάνη, με στολίσκο από σαράντα μικρά σκάφη, κυρίως ιστιοφόρα, επανδρωμένα με διακόσιους περίπου πολεμιστές. Απόφασή τους να πάρουν τη Χίο από τους Τούρκους. Ο πραγματικός αριθμός των πολεμιστών κυμαίνεται. Ένα ψαριανό έγγραφο της 16ης Μαρτίου, σύγχρονο με τα γεγονότα, αναφέρει ότι «οι γενναίοι Σάμιοι απέρασαν επάνω εις την Χίον με τέσσερις χιλιάδες, στρατόπεδον». Επειδή, όμως, ο Κουτσονίκας και ο Τρικούπης ισχυρίζονται ότι οι «οπλοφόροι» του Λυκούργου ήταν 2.500, οι περισσότεροι ιστορικοί δέχονται τον ίδιο αριθμό.
Ο λαός της Χίου και οι σπουδαστές τους δέχθηκαν ως ελευθερωτές. Τα όρη ηχούσαν από το «Ζήτω η Ελευθερία». Ατυχώς από τους Σαμίους πολύ λίγοι ήταν ένοπλοι, οι περισσότεροι είχαν μόνο ένα μαχαίρι ή ξύλα ή ένα μόνο πυροβόλο. Οι Χίοι, αγανακτισμένοι από τον πολυχρόνιο ζυγό, «την απαραδειγμάτιστον τυραννίαν του καταράτου εκείνου Βαχίτ Πασά» σημειώνει ο Μάμουκας, «όστις ως άλλος φαραώ επιθεωρητής του έργου των, τους κατετυράννει με εργοδιώκτας, με στέρησιν τροφής και ποτού, εις την διαβολικήν εκείνην επίνοιάν του να καθαρισθή τουτέστιν η λεγομένη Σούδα, ότι ένα τοιούτον πνεύμα πως ημπόρει ν’ αποφράξη τα ώτα εις το γλυκύ της ελευθερίας όνομα· ήκουε το δυστυχές την λέξιν ελευθερίαν και εγλυκαίνετο, αλλ’ ηπόρει εν ταυτώ πώς ηδύνατο να την απολαύση... Μόλις λοιπόν οι Σάμιοι κατέβησαν εις την χώραν, και όλα συναλλήλως τα χωρία άοπλα τους ηκολούθησαν, ερχόμενοι άλλος με ράβδον, άλλος με σούβλαν και άλλοι με θέριστρα, διά ν’ αντιπαραταχθούν κατά των Τούρκων, αφού έκλεισαν τους Τούρκους μέσα εις το κάστρον, έδραμον προς το ύψωμα της Τουρλωτής, όπου έβαλαν εν μικρόν κανόνι, το οποίον έφερον μεθ’ εαυτών και εις το ίδιον εν άλλο μικρόν, το οποίον έβαλαν επάνω εις τον λόφον τον ονομαζόμενον Ψωμί ... και αφού εθανάτωσαν όσους Τούρκους έλαχον, όσους δηλαδή δεν έφθασαν να κλυσθώσιν, εδόθησαν εις την κραιπάλην και ως να είχον βεβαίαν, την νίκην, αναβαίνοντες από τα υψώματα των τζαμιών, ωνείδιζον με φωνάς ατάκτους τους εν τω κάστρω Τούρκους, βλασφημούντες την θρησκείαν των και ακούοντες με γέλια τας αμοιβαίας των βλασφημίας κατά της θείας ημών πίστεως...».
Ας σημειωθεί ότι ο Μάμουκας μας έγραφε τις πολύτιμες αυτές πληροφορίες όταν ήταν νωπά ακόμη τα γεγονότα, την 31η Οκτωβρίου 1822, δηλαδή λίγους μήνες μετά την επανάσταση.
Οι άρχοντες και οι εκκλησιαστικοί αρνήθηκαν να συμπράξουν με τους Σαμίους, τους παρακάλεσαν μόνο να εκκενώσουν το νησί και να μην εξοργίζουν τους Μουσουλμάνους. Φοβούνταν επίσης για την τύχη των ομήρων που είχαν συλληφθεί προηγουμένως και βρίσκονταν στη Κωνσταντινούπολη ή στα χέρια της τουρκικής διοίκησης του νησιού.
Μέσα σε ένα αφάνταστο λαϊκό ξέσπασμα των πρώτων ημερών, ο Λυκούργος κατήργησε την παλαιά δημογεροντία, την αντικατέστησε με επταμελή Εφορία, και τοποθέτησε πυροβόλα σε κατάλληλες θέσεις για την προσβολή του φρουρίου. Οι επαναστάτες δεν είχαν συλλάβει και δεν είχαν υπολογίσει τους κινδύνους που διέτρεχε το κίνημά τους. Ο σουλτάνος, όμως, είχε πληροφορηθεί τις κινήσεις της Χίου (σε έγγραφο του Φόρεϊν Όφις διάβασα όπως και οι Άγγλοι τον είχαν ενημερώσει ότι οι Χίοι ετοιμάζονταν για επανάσταση, περίπου έξι μήνες πριν από την έκρηξή της).
«Εσκέπτοντο την φυγήν»
Στις 9 Μαρτίου, παραμονή της απόβασης, οι Ψαριανοί έστελναν αναφορά στη Βουλή με την οποία ειδοποιούσαν, ότι σύμφωνα με ειδήσεις που είχε φέρει στα Ψαρά δύο μέρες πριν, δηλαδή στις 7 Μαρτίου, ένα ευρωπαϊκό πλοίο, «ο εχθρός με μεγάλην προθυμίαν ετοιμάζει χονδρόν στόλον». «Τα παλάτια του Αγά και Βέη λεηλατήθηκαν από τους Σαμίους. Πολλά τουρκικά μέγαρα μεγάλης αξίας κάηκαν. Η ακτή καθαρίστηκε από βαρβάρους, αλλά δεν έγινε απόπειρα κατάληψης του φρουρίου. Ο Σάμιος αρχηγός με τον Μπουρνιά μία φορά παραβίασαν το πέρασμα τη νύχτα κάτω από τα τείχη, αλλά ακούγοντας τον θόρυβον εντός, υποχώρησαν ατάκτως». Ο Λυκούργος και ο Μπουρνιάς «εννοούντες ως προφανή την απώλειαν του τόπου, δεν εσυλλογούντο την διόρθωσιν», γράφει ο Μάμουκας, «δεν εσκέπτοντο την οικονομίαν, αλλά εσκέπτοντο την φυγήν, φοβούμενοι μάλιστα και τον ερχομόν του οθωμανικού στόλου προς τον οποίον ν’ αντιπαραταχθώσι ήταν πάντη αδύνατοι. Η φροντίς των, λοιπόν, ήτον να εύρωσι καράβια ευρωπαϊκά και να φύγωσιν αφήνοντες το λοιπόν όλον πλήθος καμμίαν ελπίδα βοηθείας το οποίον έως τότε αυτός εγνώριζε...».
Τρόμος είχε καταλάβει όλους τους Χίους, που αναλογίζονταν την ορμή της τουρκικής εκδίκησης. Οι δύο αρχηγοί της επανάστασης, φιλονικώντας, διεκδικούσαν τα πρωτεία, εγκατέλειψαν την εκστρατεία και κατέστρεψαν τόσους ανθρώπους.
Η διορισμένη από τον Λυκούργο εφορία ζητούσε από τα τρία ναυτικά νησιά, στις 16 Μαρτίου, βοήθεια γιατί ήταν «από όλα ελλιπείς, από άρματα, από μπαρούτια, από κανόνια διά την πολιορκίαν και το χείριστον από ζωοτροφίας». Και μόνο από τα έγγραφα αυτά φαίνεται η προχειρότητα με την οποία είχε αρχίσει η επιχείρηση. Εξάλλου ο Σπηλιάδης γράφει ότι ο μεν Μπουρνιάς «δεν ανεγνώριζε τον Λυκούργον ως αρχηγόν, ο δε Λυκούργος μετεχειρίζετο τους Χίους ως κατακεκτημένους και τους εζήτει χρήματα». Αλλά και η στάση των προκρίτων δεν ήταν η ενδεδειγμένη κι αντί «να λάβωσιν μέρος ενεργόν εις την επανάστασιν, να καταβάλωσιν προπάντων χρήματα και να συμπράξωσιν παντοιοτρόπως διά την κοινήν σωτηρίαν δεν εφρόντιζον άλλο τι, ειμή διά να σώση έκαστος τον εαυτόν του».
Η ολοκληρωτική καταστροφή δεν αργούσε. «Ήταν κρίμα», γράφει ο Καστάνης, «να βλέπεις μια κοινωνία εκατόν ογδόντα χιλιάδων ψυχών να κινδυνεύει από διακοσίους τολμητίες». Αυτή η τρομερή φάρσα», συνεχίζει, «επρόκειτο να δώσει τόπον εις μίαν τραγωδίαν, η οποία εξέθεσε τις αιματηρότερες σκηνές του αιώνος, ενώπιον της Χριστιανοσύνης. Η κοινωνία και η δημοσία τάξις διελύθησαν».
Οι Τούρκοι, κλεισμένοι στο κάστρο, λαμβάνουν τα μέτρα τους. Αντιθέτως οι Έλληνες δεν αποφάσιζαν να εφορμήσουν και «καθ’ ημέραν ένας εμποδιστικός στοχασμός ήρχετο στον εγκέφαλον του καταράτου Λυκούργου, διά να δίδη καιρόν τω καιρώ διά τα τέλη οπού εκείνος ήξευρεν», παρατηρεί ο Μάμουκας. Βεβαίως από την αφήγηση του Μάμουκα διαφαίνεται ο πόθος, η πίστη και η ελπίδα για ελευθερία αλλά και η εικόνα της απωλείας ήταν φανερή σε όλους: «Με την ελευθερίαν εις το στόμα εγειρόμεθα το πρωί, με το όνομα τη ελευθερίας ετρώγαμεν, εις υγείαν της ελευθερίας επίνομεν και με την ελευθερίαν εκοιμώμεθα. Το ζήτω ηχούσεν εις το ένα μέρος, το αυτό αντηχούσε και εις το άλλο και εβιάζαμεν το λογικόν ν’ αποφασίση την νίκην εις τους Γραικούς κατά τον πόθον μας, μη συλλογιζόμενοι τα όσα η όρασίς μας παρίστανεν εναντία, με την ελπίδα της πίστεως». Και στη συνέχεια αναφέρει: «Ημείς δεν αποθέσαμεν την ελπίδα εις τον Θεόν, αλλ’ αφήσαμεν την ελπίδα εις ανθρώπους, των οποίων αυτοψεί εβλέπομεν τας έριδας και ακαταστασίας, ανθρώπους, οίτινες και πριν ίδωσιν έτι ίχνος ή σκιάν της νίκης, εμάχοντο πώς να μοιρασθούν την Χίον, ποίος να γνωρισθή ηγεμών, και ποιος να ονομάζεται ο αρχιστράτηγος, ή χιλίαρχος...».
Στο μεταξύ ο σουλτάνος έλαβε τα πρώτα μέτρα για την καταστολή του κινήματος. Διέταξε τον φόνο τριών ομήρων από τη Χίο, των προκρίτων Παντελή Ροδοκανάκη, Μιχαήλ Σκυλίτση και Θεόδ. Ράλλη καθώς και 60 εμπόρων που ήταν εγκατεστημένοι στην Κωνσταντινούπολη.
30 Μαρτίου, Μεγάλη Πέμπτη, ο Καρά Αλής βρισκόταν στις βόρειες ακτές της Χίου, με ισχυρότατο στόλο 34 πλοίων (46 κατά τον Κουτσονίκα), ενώ ματαίως το Μινιστέριον των Ναυτικών ζητούσε την επομένη βοήθεια από τα ναυτικά νησιά.
Ο Καστάνης μας περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τα συμβάντα. Εγκατέλειψαν οικογενειακώς την Παναγία την Λατομήτισσα και κατέφυγαν στην ασφυκτικά γεμάτη από εντοπίους Καθολικούς και Έλληνες της Ιωνίας οικία του Άγγλου προξένου και με άλλες τρεις οικογένειες οδηγήθηκαν στον σταύλο της. Στον δρόμο, είδαν την κολοσσιαία τουρκική αρμάδα να προχωρεί, επτά πλοία να προπορεύονται ως τέρατα της θαλάσσης, είκοσι έξι φρεγάτες και κορβέτες συνοδευόμενες από μικρότερα σκάφη και αναρίθμητες βάρκες. Ο βομβαρδισμός άρχισε. Η γη σείστηκε, το φρούριο εξαπέλυσε από τις πολεμίστρες του την οργή του. Η φωτιά εμαίνετο από σπίτι σε σπίτι. Κραυγές ακούγονταν κι ο καπνός ανέβαινε στον ουρανό. Αθώες οικογένειες έκραζαν για έλεος. Οι Τούρκοι, βοηθούμενοι από μηχανικούς της Δύσης, ασκήθηκαν στο πυροβολικό, Μουσουλμάνοι και πολιτισμένοι Ευρωπαίοι ενωμένοι έδωσαν ένα δείγμα της μοχθηρίας τους.
Οι κάτοικοι σε κατάσταση αλλοφροσύνης κρύβονταν ή έσπευδαν να σωθούν. Οι Τούρκοι προχωρούσαν λυσσαλέα στο έργο της καταστροφής και της σφαγής.
Είκοσι και περισσότεροι Τούρκοι που ελευθερώθηκαν από τους τάφους όπου είχαν κρυφτεί από τους Καθολικούς, εξαιτίας της οργής των Σαμίων, μπήκαν στο λεπροκομείο και έσφαξαν τους ενοίκους, δηλ. τους λεπρούς, προκαλώντας ένα χείμαρρο αίματος, ο οποίος έρεε από το κατώφλι.
Αφηγούμενος τα της σφαγής της Χίου ο Ανδρέας Μάμουκας, αναφέρει: «...κατ’ ακρίβειαν ποτέ κανείς δεν ήθελέ σε την ιστορήση, μόνος την εννοείς εάν συλλογισθής, ότι εκεί η γη και ο ουρανός είδον να πράττωνται επάνω εις την ανθρωπότητα θηριωδέστερα των όσα εις τίγρεις, παρδάλεις και σ’ άλλα αιμοβόρα θηρία της Αφρικής υπαγορεύει η άλογος μανία κατά των ομοφύλων τους ζώων...».
«Ατυχώς, 40 σαμιακά πλοία ήταν αραγμένα στο Κοντάρι και το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης έφυγον όσον τάχιστα, μ’ όσους επρόφθασαν να λάβουν εντοπίους τους, μη θελήσαντες να δεχθούν κανέναν Χίον, μαζί τους.
»Έτσι οι Τούρκοι εξήλθον το εσπέρας της Μεγάλης Παρασκευής. Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου επληθύνθησαν. Η χώρα ήταν ήδη υπό την εξουσίαν τους. Άρχισαν να λεηλατούν πρώτον τα σπίτια της Χώρας, έπαιρναν ό,τι τους άρεσε και έπειτα έκαιαν τα σπίτια. Αποτεφρώθηκε και η ωραία Βιβλιοθήκη του σχολείου με όλην την οικοδομήν. Στη συνέχεια προχώρησαν στον Κάμπον. Όσους Χίους συναντούσαν τους σκότωναν. Έσφαζαν, έκαιαν, λεηλατούσαν τα πάντα. Γέροντες, άνδρες, γυναίκες θανατώνονταν, νέοι από 15 χρόνων και άνω, βρέφη αποσπώμενα από τας αγκάλας των μητέρων τους, άλλα ερίπτοντο εις την θάλασσαν, άλλα εις τα όρη. Όσοι ενόμισαν, ως τέλος των δεινών τους, την προσκύνησιν των Τούρκων, έλαβον αξιοθρήνητον τέλος. Νέοι από 20 έως 28 χρόνων, χείρα με χείρα δεμένοι, εσχημάτιζον ορμαθούς, έχοντες προ του θανάτου εζωγραφισμένον εις το πρόσωπον τον θάνατον. Οι οιμωγές τους έκαναν ν’ αντηχή ο τόπος. Υπέρ τον έναν μήνα συνεχίσθηκε αυτό. Από όσους συνελάμβαναν άλλους τους έσφαζαν αμέσως και τους έκαιαν μετά τη σφαγή. Σε όποιον δρόμο κι αν εβάδιζεν κανείς σπανίως έβλεπε δύο λεπτών διάστημα κενόν, χωρίς να απαντήση πτώματα το εν μετά το άλλο. Κατά το νότιον μέρος της πόλεως δεν έμεινεν δρόμος κενός χωρίς νεκρούς, σπάνιες οικίες που να μην είχαν καεί, μέρος απότιστον από αίμα. Στους ανθρώπους των Μαστιχοχωρίων έδειξαν οι Τούρκοι σκόπιμη ημερότητα, για να τους προδίδουν όσους κατέφευγαν στα μέρη τους.
Αντίσταση γενναία στους Τούρκους, λέγεται ότι πρόβαλαν οι κάτοικοι του Βροντάδου και των Καρδαμύλων.
Εβραίοι, Αρμένιοι, Φράγκοι, ενέπαιζαν τους δυστυχείς Χίους συμπράττοντες με τους Οθωμανούς και λέγοντας χλευαστικά στους άτυχους Έλληνας: “Ελευθερία, ελευθερία, πάρε την ελευθερία σου από το γιαταγάνι”»4.
Αρκετές χιλιάδες Χίοι είχαν καταφύγει εκεί περιμένοντας την άφιξη φιλικών σκαφών που δεν εμφανίστηκαν όμως. Μερικοί ήταν σφαγμένοι στην ξηρά, άλλοι στο νερό όπου πνίγηκαν ή σουβλίστηκαν, το ιππικό τους ποδοπάτησε, κι οι στρατιώτες του πεζικού τους κατέκαψαν. Οι σωροί των νεκρών εκτόξευαν ρυάκια αίματος, που έβαφαν το κύμα πορφυρό, με βαρύ ερυθρό χρώμα.
Οι Εβραίοι βοηθούν τους Τούρκους στην ανακάλυψη και στη σφαγή των αθώων Χίων. Μερικοί αιχμάλωτοι διατηρούνται για να λειτουργούν σαν οδηγοί υπό την απειλή του θανάτου. Στην ακροθαλασσιά ανακαλύπτονταν πολλοί φυγάδες να κείτονται πολλές ημέρες βυθισμένοι εν μέρει στο νερό. Η τυχαία άφιξη του Έλληνα ναυάρχου Τομπάζη συνέβαλε στη διάσωση πολλών ψυχών.
Σατανικό τέχνασμα
Ο Καρά Αλής σχεδίασε επίσης ένα άλλο απαράμιλλο, σατανικό θα λέγαμε, τέχνασμα. Συγκάλεσε τους Ευρωπαίους προξένους και τους παρακάλεσε να αναγγείλουν δημοσία την κατάπαυση της σφαγής όλων των Χίων, λέγοντάς τους να τους προσκαλέσουν να βγουν από τους κρυψώνες τους, να επιστρέψουν στην πόλη και στα χωριά τους. Ατυχώς οι πρόξενοι δέχθηκαν το προδοτικό έργο και σηκώνοντας τις σημαίες τους περιφέρονταν σε ολόκληρο το νησί σε κάθε σπήλαιο και βράχο, κάθε βουνό και κάθε απόκρημνο μέρος και σάλπισαν την ευσπλαχνία των Μουσουλμάνων. Οι δυστυχείς Χίοι άφηναν τους κρυψώνες τους χαροποιημένοι από την ψεύτικη ελπίδα ότι θα σώζονταν, τουλάχιστον από τη σφαγή.
Είχαν περισσότερη εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις των πληρεξουσίων του Χριστιανισμού παρά στις υποσχέσεις του ναυάρχου.
Μ’ αυτή την εμπιστοσύνη όλοι οι πρόσφυγες εκτός από εκείνους που ήταν στα βόρεια του νησιού έστειλαν επτακόσιους προύχοντες να πέσουν στα πόδια του Καρά Αλή, ελπίζοντας ότι το έργο της σφαγής θα σταματούσε εκείνη τη νύχτα. Αλλά την ίδια νύχτα ο ναύαρχος κρέμασε και τους επτακόσιους προύχοντες στα κατάρτια του στόλου και έδωσε το σήμα της σφαγής όλων όσοι ζούσαν ακόμη.
Την Κυριακή του Πάσχα η εχθρική δύναμη, 15.000 συνολικά άνδρες (κατά τον Σπηλιάδη 13.000) προχώρησαν προς το μοναστήρι του Αγίου Μηνά, όπου κατέσφαξαν και πυρπόλησαν πέντε χιλιάδες Χίους. Μερικά από τα κρανία των Χίων αυτών, σημαδεμένα από τα μοχθηρά κτυπήματα, μεταφέρθηκαν από ταξιδιώτες ακόμη και στην Αμερική για να δείξουν σε όλους την προδοσία των Τούρκων και των Ευρωπαίων συνενόχων τους.
Η βυζαντινή Νέα Μονή, κτισμένη από τον Κωνσταντίνο τον Μονομάχο, έγινε ο τάφος δύο χιλιάδων τριακοσίων Χριστιανών. Ο περικαλλής εκείνος ναός κάηκε και οι θησαυροί του λεηλατήθηκαν.
«Μέσα στο φρούριο, η μοχθηρή Υψηλότης, ο πασάς, περίμενε την επιστροφή των συμμοριών των επιδρομέων. Οι αξιωματικοί τήρησαν την αυστηρή διαδικασία, να διαβιβάσουν στον σουλτάνο δείγματα της καταστρεπτικής τους φιλοπονίας. Δόθηκε επιχορήγηση για τα κεφάλια που θα έκοβαν και κάθε γραφέας κατέγραφε στο ημερολόγιο της τυραννίας, κατά τη συνήθεια. Για να προλάβουν την απάτη, έκοβαν τα αυτιά από τα κεφάλια και κατόπιν τα διατηρούσαν στην άλμη και τα τοποθετούσαν σε βαρέλια. Τα έστελναν στον σουλτάνο ως απόδειξη της υποταγής τους ή ως δελτία της επιτυχίας τους. Ιδιαίτερη τιμή δινόταν αν τα επαναστατικά κεφάλια ανήκαν σε διακεκριμένους αρχιεπισκόπους, άρχοντες ή κληρικούς... Χίλια διακόσια κεφάλια είχαν ήδη καταγραφεί στην ιστορία της αμοιβής που δόθηκε για τον καθ’ ένα. Οι νέοι, βλέποντας τους τυράννους τους αδυσώπητους και υπακούοντας στην προσταγή των μητέρων τους, έπεσαν ως μάρτυρες, προτιμώντας ένα δοξασμένο θάνατο παρά μια άχαρη αποστασία. Τα θύματα διατάζονταν να γονατίσουν. Γονατίζοντας ο κάθε μάρτυρας αναφωνούσε: “Μνήσθητί μου, Κύριε”! Ενώ αυτός έλεγε αυτά τα λόγια, το γιαταγάνι έπεφτε επάνω στον λαιμό του, αποκόπτοντάς τον μ’ ένα κτύπημα τόσο ξαφνικό, ώστε η γλώσσα εξακολουθούσε να κινείται. Τότε ο Τούρκος έφερε ψυχρά το σπαθί στα χείλη του, σκουπίζοντας το αίμα με το στόμα του».
Τέλος ο ναύαρχος αποφάσισε να εκτελέσει τους ομήρους που του είχαν παραδοθεί ένα χρόνο πριν. Την 4η Μαΐου, ο αρχιεπίσκοπος Πλάτων, με πενήντα άλλους οδηγήθηκαν για εκτέλεση. Χάριν πρωτοτυπίας, για μια γενική εκτέλεση, ικριώματα ανυψώθηκαν, ώστε όλοι να αφανισθούν συγχρόνως . Οι Εβραίοι προθυμοποιήθηκαν να σύρουν τα πτώματα στη θάλασσα με κάθε περιφρόνηση. Αυτή ήταν η νίκη των Εβραίων επί των εχθρών τους.
Η συμπεριφορά των θυμάτων χριστιανοπρεπής. Τα πρόσωπά τους μετά τον θάνατο μαρτυρούσαν την εσωτερική τους αγνότητα, μας λέει ο Χρ. Καστάνης.
Ο Ανδρέας Μάμουκας μας διέσωσε ονομαστικό κατάλογο των θυμάτων παρέχοντας περισσότερες πληροφορίες γι’ αυτούς.
Η λεηλασία, οι εμπρησμοί, οι σφαγές και η αιχμαλωσία των κατοίκων αφάνισαν κυριολεκτικά ένα νησί, που έσφυζε από ζωή. Από έναν πληθυσμό εκατόν τριάντα έως εκατόν πενήντα χιλιάδων κατοίκων, έμειναν στη Χίο λιγότεροι από δύο χιλιάδες.
Βεβαίως οι Τούρκοι δεν έμειναν ατιμώρητοι για τα ανοσιουργήματα και τα εγκλήματά τους. Πανώλη ενέσκηψε και ορισμένα ζώα έγιναν ιδιαζόντως δηκτικά, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα. Εβραίοι και Αρμένιοι βοηθούν τους Τούρκους για να εξολοθρεύσουν τα ενοχλητικά ζώα. Γέμισε η Χίος από ποντικούς και γάτες που τρέφονταν από τα πτώματα. Οι γάτες μάλιστα τρελάθηκαν. Τις κατέλαβε ένα είδος υδροφοβίας, με συνέπεια να είναι το δάγκωμά τους δηλητηριώδες. Οι γάτες ένωσαν τις δυνάμεις τους με τις αγέλες των σκύλων, που σύχναζαν στην αγορά κρεάτων για τροφή5.
Το μέγα κακό εις βάρος της Χίου συντελέσθηκε τους μήνες Απρίλιος - Μάιος του 1822. Το νησί ήταν πια ένας σωρός ερειπίων. Η συμφορά της συγκίνησε όλο τον πολιτισμένο κόσμο και έγινε αφορμή να πυκνωθεί το υπέρ της Ελλάδος φιλελληνικό ρεύμα. Πλήθος περιηγητών, που επισκέφθηκαν τη Χίο μετά την καταστροφή, μας δίνουν συγκλονιστικές περιγραφές.
Η συμφορά της Χίου απασχόλησε και θα εξακολουθεί να απασχολεί την επιστήμη, συγκίνησε λογοτέχνες και ζωγράφους, και κινητοποίησε τη δημοσιογραφία χάριν της ενημέρωσης της διεθνούς κοινής γνώμης και ευαισθητοποίησε τα Κοινοβούλια αρκετών χωρών6.
Δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε ως πηγή πολύτιμη για την εποχή αυτή το βιβλίο του Στυλιανού Γ. Βίου. «Η Σφαγή της Χίου εις το στόμα του χιακού λαού»7, όπου καταγράφονται πολύτιμες ιστορικές ειδήσεις από αφηγήσεις αυτοπτών επιζώντων. Είναι στ’ αλήθεια συγκλονιστικές μαρτυρίες και ειδήσεις πολύτιμες για τα τραγικά εκείνα γεγονότα. Διαβάζοντας κάθε μαρτυρία ξεχωριστά, φέρνεις στον νου σου τον πίνακα του Ντελακρουά, αφού, όπως προσφυώς ελέχθη, οι παραστάσεις του Ντελακρουά και οι αφηγήσεις των αυτοπτών έχουν την ίδια συγκινησιακή ένταση και ζωντάνια. Βεβαίως, ο γενναίος Ψαριανός ναυτικός Κωνσταντίνος Κανάρης με την πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας εκδικήθηκε την καταστροφή της Χίου, γεγονός όμως που όξυνε την εκδικητικότητα των Τούρκων, αφού έσυραν εννιακόσιους φυλακισμένους από τις υπόγειες φυλακές του φρουρίου και τους θανάτωσαν, θερίζοντας μια πλούσια συγκομιδή Μαρτύρων που κραύγαζαν το «Μνήσθητί μου Κύριε...».
Κοραής: «Είχον χρείαν παρηγορίας»
Ο μέγας διδάσκαλος του Γένους Αδαμάντιος Κοραής, συγκλονισμένος από την καταστροφή και τις σφαγές και αιχμαλωσίες των Χίων, γράφει στον εθνικό ευεργέτη Βαρβάκη:
«Η τελευταία σου επιστολή 24 Μαΐου ήλθε εις καιρόν ότε είχον χρείαν παρηγορίας διά να μη σχάσω από το κακόν μου διά την απαρηγόρητον και απροσδόκητον συμφοράν της Χίου, την οποίαν αυτού ακόμη δεν γνώριζες...». Στη συνέχεια ζητεί εκλιπαρώντας τη χρηματική βοήθεια του Βαρβάκη, για την απελευθέρωση των Χίων αιχμαλώτων: «Τούτους όλους», γράφει «φαντάσου ότι τους έχεις έμπροσθέν σου αλυσοδεμένους, θρηνούντας και ζητούντας από τον Βαρβάκην βοήθειαν... Ενθυμείσαι, φίλε μου, ότι μία από τας αγαθοεργίας, διά τας οποίας ο Θεός ελέους και οικτιρμών βάλλει τους ελεήμονας εις τα δεξιά Του, είναι το “εν φυλακή ήμην και ήλθετε προς με...”. Σώσε, φίλε μου, από τον πειρασμόν της τυραννικής ασελγίας και της ασεβούς θρησκείας όσους δυνηθείς...». Όμως η απάντηση του Βαρβάκη είναι αρνητική. Ο μεγάλος ευεργέτης έχει εξαντλήσει τις οικονομικές του δυνατότητες. Ο Κοραής δεν πτοτείται. Είναι αποφασισμένος να πράξει το παν, στις επάλξεις του εθνικού αγώνα, για να υλοποιηθεί το όραμα της ελευθερίας. Ορθώνει λοιπόν τη φωνή της καρδιάς του ισχυρότερη, δραματικότερη, και εκλιπαρεί αυτός ο διαπρεπής λόγιος, ο ζητιάνος χάριν της πατρίδος, βοήθειαν. «Εάν ακριβέ μου φίλε», γράφει, «μετά την εξέτασιν βεβαιωθής ότι δύνασαι ακόμη να βοηθήσης τους αναστενάζοντας αιχμαλώτους αδελφούς μας, πρόσεχε (σε το λέγω με δάκρυα εις τους οφθαλμούς), πρόσεχε διά τους οικτιρμούς του Θεού, μη τους στερήσης την βοήθειαν ταύτην, διά να μη χάσης τον μισθόν όλων των περασμένων σου καλών έργων, αλλά στείλε πάραυτα εις βοήθειαν ή αργύρια, εάν αγαπάς... εάν περισσεύη τίποτε, διά να θεραπεύσης τας πληγάς της πατρίδος μας, δεν σου τα ζητώ εγώ. Φαντάσου ότι βλέπεις τον Χριστόν, επάνω εις τον Σταυρόν βρεγμένον με τα αίματά του και φωνάζοντα προς σε, τα πατρικά ούτα λόγια: Υιέ μου Βαρβάκη, πολλαί χιλιάδες αιχμαλώτων βαπτισμένων εις το όνομά μου, κινδυνεύουν την ώραν ταύτην να με αρνηθώσιν και να εναγκαλισθώσιν την βδελυράν θρησκείαν του Mωάμεθ. Iδού ο καιρός, βαφτισμένε εις το όνομά μου, αγαπητέ υιέ, να σώσης τους βαπτισμένους αδελφούς σου από τον τουρκικόν μολυσμόν8».
Tο 1801 ο Kοραής γράφοντας στον Kοντόσταυλο σημείωνε μεταξύ άλλων: «H ηλικία μου δεν συγχωρεί να ελπίζω τα αδύνατα, να ίδω τον αφανισμόν των τυράννων της Eλλάδος. Παράγγειλε όμως κανέναν από τους εγγόνους σου, αν κατά τύχην έλθη ποτέ εις Παρισίους, να ζητήση τον τάφον μου και να μοι φωνάξη τρις: “Hλευθερώθη η Eλλάς από το άνομον Έθνος”». Aλλ’ ο Kοραής έζησε και είδε τους καρπούς των μόχθων του, είδεν ό,τι επόθησε και οραματίσθηκε.
H Xίος, η ποτισμένη με αίμα ηρώων και μαρτύρων ζει και συνεχίζει την ιστορική, καθοριστική πορία της στον Aιγαιακό, γιατί όχι και στον παγκόσμιο χώρο.
Δεκάδες χιλιάδες εσφάγησαν στο νησί το 1822. Kάποιων τα ονόματα είναι γνωστά. Kάποιοι άλλοι θυσιάστηκαν χωρίς επιδίωξη αναγνώρισης.
Mπορεί η σελίδα της Iστορίας για την καταστροφή και τις Σφαγές της Xίου να φαίνεται σκοτεινή, αλλά και από τις σκοτεινές στιγμές της ιστορίας μας πάντοτε αναπηδούν πολιτιστικές αστραπές.
Σημειώσεις
1. Βλ. Μαρίας Γ. Γιατράκου, Χριστ. Πλ. Καστάνης, The Greek exile, Κεφ. Γ’ σ. 23-24.
2. Βλ. Χριστ. Καστάνης ο.π. και Μαρίας Γ. Γιατράκου, Ειδήσεις περί της Επαναστάσεως της Χίου, (1822), ανάτυπον από τον 220 τόμο του Δελτίου της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, Αθήναι, σσ. 172-173.
3. Νικόλαος Σωτ. Κρουσουλούδης, ο βίος και το έργον του Εθνομάρτυρας Μητροπολίτου Χίου Πλάτωνος Φραγκάδα, Θεσσαλονίκη 1981, σ. 102-103.
4. ο.π.
5. Μαρία Γ. Γιατράκου, Ειδήσεις από την καταστροφή της Χίου (1822) και την πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κωνσταντίνο Κανάρη. Ανάτυπο από το περιοδικό «Παρνασσός» τόμ. ΚΗ’ (1986), σσ. 560, 563, 564 κ.ε.
6. Βλ. Μαρία Γιατράκου, Αναλυτική βιβλιογραφία περί της Επαναστάσεως και καταστροφής της Χίου, ανάτυπον, ο.π., σ.σ. 4-5.
7. Στυλιανός Γ. Βίος, Η Σφαγή της Χίου εις το στόμα του Χιακού Λαού, Χίος 1989, σ.
8. Βλ. σχετικώς, Απ. Β. Δασκαλάκη, ο Αδαμάντιος Κοραής και η Ελευθερία των Ελλήνων, σ.σ. 312-317 και Μαρία Γ. Γιατράκου – Επιστολών Αδαμαντίου Κοραή απανθίσματα περιοδικόν. «Η Δράσις», Απρίλιος, 1979, σ.σ. 52-53.
Γιατί?
Περισσότεροι από 50.000 άμαχοι σφαγιάσθηκαν και δεκάδες αιχμαλωτίστηκαν και πουλήθηκαν σαν σκλάβοι και ορισμένοι γλίτωσαν και έφυγαν από το νησί.
Αυτό τι είναι?Δεν είναι γενοκτονία των Χιωτών?
Γιατί ποτέ κανείς δεν έχει κινηθεί ώστε να αναγνωριστεί η γενοκτονία των Χιωτών.
Οι λόγοι είναι φυσικά οι γνωστές τακτικές δουλοπρέπειας και σκυψίματος του κεφαλιού απέναντι στον επιθετικό και θρασύ μας γείτονα.
Τελευταία έχουμε και το τουριστικό θέμα.Καλός ο τουρισμός,καλοί οι επισκέπτες αλλά για λίγα ευρώ ακόμα και μια τέτοια περίοδο δεν πρέπει να γίνεται καμία παραχώρηση στην μνήμη μας και την ιστορία μας.
Αν ξεκινήσουμε τις παραχωρήσεις,θα μας ζητηθούν και άλλες...
Ήρθε λοιπόν η ώρα,το 2012 είναι χρονιά σταθμός,κλείνουμε 100 χρόνια από την απελευθέρωση από τον Τούρκικο ζυγό.
Ζητάμε το 2012 να γίνει το έτος που θα αναγνωριστεί επιτέλους αυτό το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας,του Ελληνισμού και της Χίου.
Διαβάστε περισσότερα για την σφαγή της Χίου από http://img.pathfinder.gr/clubs/files/61405/15.html
Ο ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ Καστάνης μας ανέφερε ότι μόλις ο δάσκαλός του, ο Δημητριάδης, αναχώρησε για τη Θεσσαλία, ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση που έθεσε φραγμό σε κάθε πρόοδο κι άρχισαν οι πρώτες μάχες στις παραδουνάβιες χώρες. Τα νέα της Επανάστασης, προσθέτει, εξήγειραν πολλούς Χίους, οι οποίοι διακατέχονταν από πατριωτικό ενθουσιασμό.
Οι σπουδαστές του Πανεπιστημίου Χίου αναφωνούσαν: «Ζήτω η Ελευθερία». Πολλοί πολίτες εγκατέλειψαν το γραφείο και συμμετείχαν στους τόνους αγαλλίασης παρά την προσπάθεια των αρχόντων και του κλήρου να καταστήσουν τη Χίο ουδέτερη. Υπήρχαν αντικειμενικές δυσκολίες για την άμεση εξέγερση της Χίου. Η επιτυχία, όμως, της Επανάστασης στη Σάμο, καθώς και οι πιέσεις και οι βαρύτατες φορολογίες που είχε επιβάλει στους κατοίκους του νησιού ο νέος διοικητής Βαχίτ Πασάς, ο οποίος, κατά τον Καστάνη, έφθασε στη Χίο με φυλές ληστών, απαιτώντας χρήματα και άμισθη εργασία από τους εντοπίους, επηρέασε τους Χίους. Σύμφωνα μάλιστα με ένα διάταγμα, κάθε εντόπιος ήταν δεδηλωμένος σκλάβος στο έλεος των κατακτητών. Οι δολοφονίες ήταν συχνές στη Χίο. Πρόσωπα και των δύο φύλων υβρίζονταν ή θανατώνονταν με την πλέον ασήμαντη αφορμή1. «Σαν λύκοι οι απάνθρωποι τύραννοι ηρεύνησαν σχολαστικά τις κατοικίες των Χίων, δεν ικανοποιήθηκαν από τις συνεισφορές του πλούτου των κατοίκων, αλλά εκμεταλλευόμενοι τον ουδέτερο χαρακτήρα της νήσου ήθελαν να οργιάσουν μέσα στο αίμα των κατοίκων»2. Ως εχέγγυα πίστης προς την τουρκική εξουσία οι Χίοι έδωσαν ομήρους από τα πλέον διακεκριμένα μέλη της εκκλησιαστικής και πολιτικής τάξης, συμπεριλαμβανομένου του αρχιεπισκόπου Πλάτωνος. Αυτοί οι άνθρωποι, ενηνήκοντα τον αριθμόν, φαίνονταν σχεδόν θυσιασμένοι στον βωμό της ουδετερότητας. Ο αρχιερέας Πλάτων με υψηλό αίσθημα ευθύνης και σύνεση κατέβαλε κάθε προσπάθεια να αποτρέψει τους Σαμίους να προχωρήσουν σε απερίσκεπτο εγχείρημα, που θα έβλαπτε τη Χίο3. Στις κατηγορίες των Σαμίων που υποκίνησαν την επανάσταση της Χίου, ότι οι Χίοι είναι δειλοί και απάτριδες και ότι «προτιμώντες το συμφέρον τους θυσιάζουν το γενικόν...», ο αρχιερέας Πλάτων, αναλογιζόμενος την ευθύνη που είχαν ενώπιον Θεού και ανθρώπων συνιστούσε περίσκεψη, σύνεση. Η επιφυλακτική και συνετή στάση του απέναντι στην Ελληνική Επανάσταση, δεν πρέπει να εκληφθεί ως δειλία και αφιλοπατρία. Τουναντίον, αν και θεωρούσε την επανάσταση της Χίου άκαιρη και ολέθρια, μετά την έκρηξή της παρέμεινε πλησίον των λογικών του προβάτων και θυσιάστηκε εκουσίως στον βωμό της πίστης και της πατρίδας.
Η επιτυχία όμως της επανάστασης στη Σάμο και οι δυσβάσταχτες πιέσεις του Βαχίτ Πασά, είχαν δημιουργήσει σε μεγάλο τμήμα του πληθυσμού νέο επαναστατικό αναβρασμό και οι Χιώτες, κατά τον Κουτσονίκα, άλλοι «με την ελπίδα της βελτιώσεως της εαυτών τύχης, άλλοι υπό αληθούς πατριωτικού αισθήματος κινούμενοι έτρεχαν εντός της επαναστατημένης Ελλάδος και παντί σθένει ενήργουν να κινήσωσι την Χίον εις επανάστασιν...». Ο Σάμιος Λυκούργος Λογοθέτης, ο οποίος είχε αποκτήσει γόητρο με την επανάσταση της Σάμου και ο Χίος παλαίμαχος Αντώνης Μπουρνιάς, ο οποίος είχε υπηρετήσει υπό τον Ναπολέοντα, υπήρξαν οι αρχηγοί της επανάστασης στη Χίο.
Ας παρακολουθήσουμε πώς παρουσιάζει τα αίτια εξέγερσης των Χίων ο Ανδρέας Χ. Μάμουκας «... έλαβε πρόνοιαν η ελληνική βουλή να κάμη εκστρατείαν κατά της Χίου, είτε διά να την συναριθμήση εις την επικράτειάν της, είτε διά να χαρίση την ελευθερίαν εις τους δυστυχείς κατοίκους της...». Και προσθέτει ότι η γνώμη των προυχόντων της Χίου ήταν σύμφωνη με εκείνη της ελληνικής βουλής, έπρεπε όμως να συζητήσουν πότε θα ήταν κατάλληλη η περίσταση. Η βουλή θα χρησιμοποιούσε τα στρατεύματά της για την εξέγερση άλλου τόπου και η Χίος θα ησύχαζε. Ο Μάμουκας κατηγορεί το ελληνικό γένος για απειθαρχία και έλλειψη ευθικρισίας και αποδίδει επίσης στους Σαμίους την κατηγορία ότι επειδή επιθυμούσαν να αποκτήσουν φήμη, ενήργησαν χωρίς συνεννόηση με τη βουλή και επεδίωκαν να πλουτίσουν με την αρπαγή λαφύρων. Τόσο ο Μάμουκας όσο και ο Καστάνης κατηγορούν ως συναυτουργό των Σαμίων, τον Αντώνιο Μπουρνιά.
Διαφωνία Υψηλάντη
Ο Μπουρνιάς είχε ζητήσει και παλαιότερα βοήθεια από τον Υψηλάντη, για την απελευθέρωση του νησιού, επειδή όμως η επιχείρηση παρουσίαζε δυσχέρειες και κινδύνους ο Υψηλάντης, και κυρίως ο Αναγνωστόπουλος, δεν συμφώνησαν για την πραγματοποίησή της. Ο Μπουρνιάς όμως δεν πίστεψε και βασίστηκε στη βοήθεια του Λυκούργου Λογοθέτη. Κατά τον Κουτσονίκα και ο Λυκούργος είχε γράψει στον Υψηλάντη, ο οποίος ενώ αρχικά ήταν υπέρ της διεξαγωγής της επανάστασης στη Χίο, με επιστολή του της 21ης Δεκεμβρίου, του συνιστούσε: «Ησύχασε εις καμμίαν νήσον, έως να έλθη η ποθουμένη ώρα, και τότε βάλεις εις πράξιν τον πατριωτικόν πόθον σου». Τότε και ο Λυκούργος συμφώνησε και με επιστολή του δήλωνε ότι αποφάσισε να αναβάλει «εις ευτυχεστέραν περίστασιν την εκστρατείαν της Χίου».
Ο Μπουρνιάς, όμως, πήγε στη Σάμο και έπεισε τον Λυκούργο, βεβαιώνοντάς τον ότι μόλις θα έφθανε η βοήθεια των Σαμίων οι Χιώτες «θα λάβωσι τα όπλα και θα προκαταβάλωσι μεγάλην χρηματικήν ποσότητα προς επίτευξιν του σκοπού». Επηρεάστηκε ο Λυκούργος και από τα ενθουσιώδη γράμματα υπέρ εξεγέρσεως των προκρίτων των Μαστιχοχωρίων, θεωρώντας μάλιστα κατάλληλη την περίοδο να πραγματοποιήσει την τολμηρή επιχείρηση, αφού ο τουρκικός στόλος δεν βρισκόταν στο Αιγαίο, απασχολημένος με τις επιχειρήσεις της δυτικής Πελοποννήσου και του Κορινθιακού Κόλπου.
Στις 10 Μαρτίου οι δύο αρχηγοί του κινήματος, χωρίς να ειδοποιήσουν την κυβέρνηση και τα ναυτικά νησιά, ξεκίνησαν από τη Σάμο. Ο Μπουρνιάς είχε υπό την εξουσία του λίγους φυγάδες Χίους (κατά τον Σπηλιάδη 150) και ο Λυκούργος Λογοθέτης διέθετε οκτώ βρίκια και 30 σακολέβες και 500 δικούς του, κατά τον Χριστ. Καστάνη, με στολίσκο από σαράντα μικρά σκάφη, κυρίως ιστιοφόρα, επανδρωμένα με διακόσιους περίπου πολεμιστές. Απόφασή τους να πάρουν τη Χίο από τους Τούρκους. Ο πραγματικός αριθμός των πολεμιστών κυμαίνεται. Ένα ψαριανό έγγραφο της 16ης Μαρτίου, σύγχρονο με τα γεγονότα, αναφέρει ότι «οι γενναίοι Σάμιοι απέρασαν επάνω εις την Χίον με τέσσερις χιλιάδες, στρατόπεδον». Επειδή, όμως, ο Κουτσονίκας και ο Τρικούπης ισχυρίζονται ότι οι «οπλοφόροι» του Λυκούργου ήταν 2.500, οι περισσότεροι ιστορικοί δέχονται τον ίδιο αριθμό.
Ο λαός της Χίου και οι σπουδαστές τους δέχθηκαν ως ελευθερωτές. Τα όρη ηχούσαν από το «Ζήτω η Ελευθερία». Ατυχώς από τους Σαμίους πολύ λίγοι ήταν ένοπλοι, οι περισσότεροι είχαν μόνο ένα μαχαίρι ή ξύλα ή ένα μόνο πυροβόλο. Οι Χίοι, αγανακτισμένοι από τον πολυχρόνιο ζυγό, «την απαραδειγμάτιστον τυραννίαν του καταράτου εκείνου Βαχίτ Πασά» σημειώνει ο Μάμουκας, «όστις ως άλλος φαραώ επιθεωρητής του έργου των, τους κατετυράννει με εργοδιώκτας, με στέρησιν τροφής και ποτού, εις την διαβολικήν εκείνην επίνοιάν του να καθαρισθή τουτέστιν η λεγομένη Σούδα, ότι ένα τοιούτον πνεύμα πως ημπόρει ν’ αποφράξη τα ώτα εις το γλυκύ της ελευθερίας όνομα· ήκουε το δυστυχές την λέξιν ελευθερίαν και εγλυκαίνετο, αλλ’ ηπόρει εν ταυτώ πώς ηδύνατο να την απολαύση... Μόλις λοιπόν οι Σάμιοι κατέβησαν εις την χώραν, και όλα συναλλήλως τα χωρία άοπλα τους ηκολούθησαν, ερχόμενοι άλλος με ράβδον, άλλος με σούβλαν και άλλοι με θέριστρα, διά ν’ αντιπαραταχθούν κατά των Τούρκων, αφού έκλεισαν τους Τούρκους μέσα εις το κάστρον, έδραμον προς το ύψωμα της Τουρλωτής, όπου έβαλαν εν μικρόν κανόνι, το οποίον έφερον μεθ’ εαυτών και εις το ίδιον εν άλλο μικρόν, το οποίον έβαλαν επάνω εις τον λόφον τον ονομαζόμενον Ψωμί ... και αφού εθανάτωσαν όσους Τούρκους έλαχον, όσους δηλαδή δεν έφθασαν να κλυσθώσιν, εδόθησαν εις την κραιπάλην και ως να είχον βεβαίαν, την νίκην, αναβαίνοντες από τα υψώματα των τζαμιών, ωνείδιζον με φωνάς ατάκτους τους εν τω κάστρω Τούρκους, βλασφημούντες την θρησκείαν των και ακούοντες με γέλια τας αμοιβαίας των βλασφημίας κατά της θείας ημών πίστεως...».
Ας σημειωθεί ότι ο Μάμουκας μας έγραφε τις πολύτιμες αυτές πληροφορίες όταν ήταν νωπά ακόμη τα γεγονότα, την 31η Οκτωβρίου 1822, δηλαδή λίγους μήνες μετά την επανάσταση.
Οι άρχοντες και οι εκκλησιαστικοί αρνήθηκαν να συμπράξουν με τους Σαμίους, τους παρακάλεσαν μόνο να εκκενώσουν το νησί και να μην εξοργίζουν τους Μουσουλμάνους. Φοβούνταν επίσης για την τύχη των ομήρων που είχαν συλληφθεί προηγουμένως και βρίσκονταν στη Κωνσταντινούπολη ή στα χέρια της τουρκικής διοίκησης του νησιού.
Μέσα σε ένα αφάνταστο λαϊκό ξέσπασμα των πρώτων ημερών, ο Λυκούργος κατήργησε την παλαιά δημογεροντία, την αντικατέστησε με επταμελή Εφορία, και τοποθέτησε πυροβόλα σε κατάλληλες θέσεις για την προσβολή του φρουρίου. Οι επαναστάτες δεν είχαν συλλάβει και δεν είχαν υπολογίσει τους κινδύνους που διέτρεχε το κίνημά τους. Ο σουλτάνος, όμως, είχε πληροφορηθεί τις κινήσεις της Χίου (σε έγγραφο του Φόρεϊν Όφις διάβασα όπως και οι Άγγλοι τον είχαν ενημερώσει ότι οι Χίοι ετοιμάζονταν για επανάσταση, περίπου έξι μήνες πριν από την έκρηξή της).
«Εσκέπτοντο την φυγήν»
Στις 9 Μαρτίου, παραμονή της απόβασης, οι Ψαριανοί έστελναν αναφορά στη Βουλή με την οποία ειδοποιούσαν, ότι σύμφωνα με ειδήσεις που είχε φέρει στα Ψαρά δύο μέρες πριν, δηλαδή στις 7 Μαρτίου, ένα ευρωπαϊκό πλοίο, «ο εχθρός με μεγάλην προθυμίαν ετοιμάζει χονδρόν στόλον». «Τα παλάτια του Αγά και Βέη λεηλατήθηκαν από τους Σαμίους. Πολλά τουρκικά μέγαρα μεγάλης αξίας κάηκαν. Η ακτή καθαρίστηκε από βαρβάρους, αλλά δεν έγινε απόπειρα κατάληψης του φρουρίου. Ο Σάμιος αρχηγός με τον Μπουρνιά μία φορά παραβίασαν το πέρασμα τη νύχτα κάτω από τα τείχη, αλλά ακούγοντας τον θόρυβον εντός, υποχώρησαν ατάκτως». Ο Λυκούργος και ο Μπουρνιάς «εννοούντες ως προφανή την απώλειαν του τόπου, δεν εσυλλογούντο την διόρθωσιν», γράφει ο Μάμουκας, «δεν εσκέπτοντο την οικονομίαν, αλλά εσκέπτοντο την φυγήν, φοβούμενοι μάλιστα και τον ερχομόν του οθωμανικού στόλου προς τον οποίον ν’ αντιπαραταχθώσι ήταν πάντη αδύνατοι. Η φροντίς των, λοιπόν, ήτον να εύρωσι καράβια ευρωπαϊκά και να φύγωσιν αφήνοντες το λοιπόν όλον πλήθος καμμίαν ελπίδα βοηθείας το οποίον έως τότε αυτός εγνώριζε...».
Τρόμος είχε καταλάβει όλους τους Χίους, που αναλογίζονταν την ορμή της τουρκικής εκδίκησης. Οι δύο αρχηγοί της επανάστασης, φιλονικώντας, διεκδικούσαν τα πρωτεία, εγκατέλειψαν την εκστρατεία και κατέστρεψαν τόσους ανθρώπους.
Η διορισμένη από τον Λυκούργο εφορία ζητούσε από τα τρία ναυτικά νησιά, στις 16 Μαρτίου, βοήθεια γιατί ήταν «από όλα ελλιπείς, από άρματα, από μπαρούτια, από κανόνια διά την πολιορκίαν και το χείριστον από ζωοτροφίας». Και μόνο από τα έγγραφα αυτά φαίνεται η προχειρότητα με την οποία είχε αρχίσει η επιχείρηση. Εξάλλου ο Σπηλιάδης γράφει ότι ο μεν Μπουρνιάς «δεν ανεγνώριζε τον Λυκούργον ως αρχηγόν, ο δε Λυκούργος μετεχειρίζετο τους Χίους ως κατακεκτημένους και τους εζήτει χρήματα». Αλλά και η στάση των προκρίτων δεν ήταν η ενδεδειγμένη κι αντί «να λάβωσιν μέρος ενεργόν εις την επανάστασιν, να καταβάλωσιν προπάντων χρήματα και να συμπράξωσιν παντοιοτρόπως διά την κοινήν σωτηρίαν δεν εφρόντιζον άλλο τι, ειμή διά να σώση έκαστος τον εαυτόν του».
Η ολοκληρωτική καταστροφή δεν αργούσε. «Ήταν κρίμα», γράφει ο Καστάνης, «να βλέπεις μια κοινωνία εκατόν ογδόντα χιλιάδων ψυχών να κινδυνεύει από διακοσίους τολμητίες». Αυτή η τρομερή φάρσα», συνεχίζει, «επρόκειτο να δώσει τόπον εις μίαν τραγωδίαν, η οποία εξέθεσε τις αιματηρότερες σκηνές του αιώνος, ενώπιον της Χριστιανοσύνης. Η κοινωνία και η δημοσία τάξις διελύθησαν».
Οι Τούρκοι, κλεισμένοι στο κάστρο, λαμβάνουν τα μέτρα τους. Αντιθέτως οι Έλληνες δεν αποφάσιζαν να εφορμήσουν και «καθ’ ημέραν ένας εμποδιστικός στοχασμός ήρχετο στον εγκέφαλον του καταράτου Λυκούργου, διά να δίδη καιρόν τω καιρώ διά τα τέλη οπού εκείνος ήξευρεν», παρατηρεί ο Μάμουκας. Βεβαίως από την αφήγηση του Μάμουκα διαφαίνεται ο πόθος, η πίστη και η ελπίδα για ελευθερία αλλά και η εικόνα της απωλείας ήταν φανερή σε όλους: «Με την ελευθερίαν εις το στόμα εγειρόμεθα το πρωί, με το όνομα τη ελευθερίας ετρώγαμεν, εις υγείαν της ελευθερίας επίνομεν και με την ελευθερίαν εκοιμώμεθα. Το ζήτω ηχούσεν εις το ένα μέρος, το αυτό αντηχούσε και εις το άλλο και εβιάζαμεν το λογικόν ν’ αποφασίση την νίκην εις τους Γραικούς κατά τον πόθον μας, μη συλλογιζόμενοι τα όσα η όρασίς μας παρίστανεν εναντία, με την ελπίδα της πίστεως». Και στη συνέχεια αναφέρει: «Ημείς δεν αποθέσαμεν την ελπίδα εις τον Θεόν, αλλ’ αφήσαμεν την ελπίδα εις ανθρώπους, των οποίων αυτοψεί εβλέπομεν τας έριδας και ακαταστασίας, ανθρώπους, οίτινες και πριν ίδωσιν έτι ίχνος ή σκιάν της νίκης, εμάχοντο πώς να μοιρασθούν την Χίον, ποίος να γνωρισθή ηγεμών, και ποιος να ονομάζεται ο αρχιστράτηγος, ή χιλίαρχος...».
Στο μεταξύ ο σουλτάνος έλαβε τα πρώτα μέτρα για την καταστολή του κινήματος. Διέταξε τον φόνο τριών ομήρων από τη Χίο, των προκρίτων Παντελή Ροδοκανάκη, Μιχαήλ Σκυλίτση και Θεόδ. Ράλλη καθώς και 60 εμπόρων που ήταν εγκατεστημένοι στην Κωνσταντινούπολη.
30 Μαρτίου, Μεγάλη Πέμπτη, ο Καρά Αλής βρισκόταν στις βόρειες ακτές της Χίου, με ισχυρότατο στόλο 34 πλοίων (46 κατά τον Κουτσονίκα), ενώ ματαίως το Μινιστέριον των Ναυτικών ζητούσε την επομένη βοήθεια από τα ναυτικά νησιά.
Ο Καστάνης μας περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τα συμβάντα. Εγκατέλειψαν οικογενειακώς την Παναγία την Λατομήτισσα και κατέφυγαν στην ασφυκτικά γεμάτη από εντοπίους Καθολικούς και Έλληνες της Ιωνίας οικία του Άγγλου προξένου και με άλλες τρεις οικογένειες οδηγήθηκαν στον σταύλο της. Στον δρόμο, είδαν την κολοσσιαία τουρκική αρμάδα να προχωρεί, επτά πλοία να προπορεύονται ως τέρατα της θαλάσσης, είκοσι έξι φρεγάτες και κορβέτες συνοδευόμενες από μικρότερα σκάφη και αναρίθμητες βάρκες. Ο βομβαρδισμός άρχισε. Η γη σείστηκε, το φρούριο εξαπέλυσε από τις πολεμίστρες του την οργή του. Η φωτιά εμαίνετο από σπίτι σε σπίτι. Κραυγές ακούγονταν κι ο καπνός ανέβαινε στον ουρανό. Αθώες οικογένειες έκραζαν για έλεος. Οι Τούρκοι, βοηθούμενοι από μηχανικούς της Δύσης, ασκήθηκαν στο πυροβολικό, Μουσουλμάνοι και πολιτισμένοι Ευρωπαίοι ενωμένοι έδωσαν ένα δείγμα της μοχθηρίας τους.
Οι κάτοικοι σε κατάσταση αλλοφροσύνης κρύβονταν ή έσπευδαν να σωθούν. Οι Τούρκοι προχωρούσαν λυσσαλέα στο έργο της καταστροφής και της σφαγής.
Είκοσι και περισσότεροι Τούρκοι που ελευθερώθηκαν από τους τάφους όπου είχαν κρυφτεί από τους Καθολικούς, εξαιτίας της οργής των Σαμίων, μπήκαν στο λεπροκομείο και έσφαξαν τους ενοίκους, δηλ. τους λεπρούς, προκαλώντας ένα χείμαρρο αίματος, ο οποίος έρεε από το κατώφλι.
Αφηγούμενος τα της σφαγής της Χίου ο Ανδρέας Μάμουκας, αναφέρει: «...κατ’ ακρίβειαν ποτέ κανείς δεν ήθελέ σε την ιστορήση, μόνος την εννοείς εάν συλλογισθής, ότι εκεί η γη και ο ουρανός είδον να πράττωνται επάνω εις την ανθρωπότητα θηριωδέστερα των όσα εις τίγρεις, παρδάλεις και σ’ άλλα αιμοβόρα θηρία της Αφρικής υπαγορεύει η άλογος μανία κατά των ομοφύλων τους ζώων...».
«Ατυχώς, 40 σαμιακά πλοία ήταν αραγμένα στο Κοντάρι και το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης έφυγον όσον τάχιστα, μ’ όσους επρόφθασαν να λάβουν εντοπίους τους, μη θελήσαντες να δεχθούν κανέναν Χίον, μαζί τους.
»Έτσι οι Τούρκοι εξήλθον το εσπέρας της Μεγάλης Παρασκευής. Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου επληθύνθησαν. Η χώρα ήταν ήδη υπό την εξουσίαν τους. Άρχισαν να λεηλατούν πρώτον τα σπίτια της Χώρας, έπαιρναν ό,τι τους άρεσε και έπειτα έκαιαν τα σπίτια. Αποτεφρώθηκε και η ωραία Βιβλιοθήκη του σχολείου με όλην την οικοδομήν. Στη συνέχεια προχώρησαν στον Κάμπον. Όσους Χίους συναντούσαν τους σκότωναν. Έσφαζαν, έκαιαν, λεηλατούσαν τα πάντα. Γέροντες, άνδρες, γυναίκες θανατώνονταν, νέοι από 15 χρόνων και άνω, βρέφη αποσπώμενα από τας αγκάλας των μητέρων τους, άλλα ερίπτοντο εις την θάλασσαν, άλλα εις τα όρη. Όσοι ενόμισαν, ως τέλος των δεινών τους, την προσκύνησιν των Τούρκων, έλαβον αξιοθρήνητον τέλος. Νέοι από 20 έως 28 χρόνων, χείρα με χείρα δεμένοι, εσχημάτιζον ορμαθούς, έχοντες προ του θανάτου εζωγραφισμένον εις το πρόσωπον τον θάνατον. Οι οιμωγές τους έκαναν ν’ αντηχή ο τόπος. Υπέρ τον έναν μήνα συνεχίσθηκε αυτό. Από όσους συνελάμβαναν άλλους τους έσφαζαν αμέσως και τους έκαιαν μετά τη σφαγή. Σε όποιον δρόμο κι αν εβάδιζεν κανείς σπανίως έβλεπε δύο λεπτών διάστημα κενόν, χωρίς να απαντήση πτώματα το εν μετά το άλλο. Κατά το νότιον μέρος της πόλεως δεν έμεινεν δρόμος κενός χωρίς νεκρούς, σπάνιες οικίες που να μην είχαν καεί, μέρος απότιστον από αίμα. Στους ανθρώπους των Μαστιχοχωρίων έδειξαν οι Τούρκοι σκόπιμη ημερότητα, για να τους προδίδουν όσους κατέφευγαν στα μέρη τους.
Αντίσταση γενναία στους Τούρκους, λέγεται ότι πρόβαλαν οι κάτοικοι του Βροντάδου και των Καρδαμύλων.
Εβραίοι, Αρμένιοι, Φράγκοι, ενέπαιζαν τους δυστυχείς Χίους συμπράττοντες με τους Οθωμανούς και λέγοντας χλευαστικά στους άτυχους Έλληνας: “Ελευθερία, ελευθερία, πάρε την ελευθερία σου από το γιαταγάνι”»4.
Αρκετές χιλιάδες Χίοι είχαν καταφύγει εκεί περιμένοντας την άφιξη φιλικών σκαφών που δεν εμφανίστηκαν όμως. Μερικοί ήταν σφαγμένοι στην ξηρά, άλλοι στο νερό όπου πνίγηκαν ή σουβλίστηκαν, το ιππικό τους ποδοπάτησε, κι οι στρατιώτες του πεζικού τους κατέκαψαν. Οι σωροί των νεκρών εκτόξευαν ρυάκια αίματος, που έβαφαν το κύμα πορφυρό, με βαρύ ερυθρό χρώμα.
Οι Εβραίοι βοηθούν τους Τούρκους στην ανακάλυψη και στη σφαγή των αθώων Χίων. Μερικοί αιχμάλωτοι διατηρούνται για να λειτουργούν σαν οδηγοί υπό την απειλή του θανάτου. Στην ακροθαλασσιά ανακαλύπτονταν πολλοί φυγάδες να κείτονται πολλές ημέρες βυθισμένοι εν μέρει στο νερό. Η τυχαία άφιξη του Έλληνα ναυάρχου Τομπάζη συνέβαλε στη διάσωση πολλών ψυχών.
Σατανικό τέχνασμα
Ο Καρά Αλής σχεδίασε επίσης ένα άλλο απαράμιλλο, σατανικό θα λέγαμε, τέχνασμα. Συγκάλεσε τους Ευρωπαίους προξένους και τους παρακάλεσε να αναγγείλουν δημοσία την κατάπαυση της σφαγής όλων των Χίων, λέγοντάς τους να τους προσκαλέσουν να βγουν από τους κρυψώνες τους, να επιστρέψουν στην πόλη και στα χωριά τους. Ατυχώς οι πρόξενοι δέχθηκαν το προδοτικό έργο και σηκώνοντας τις σημαίες τους περιφέρονταν σε ολόκληρο το νησί σε κάθε σπήλαιο και βράχο, κάθε βουνό και κάθε απόκρημνο μέρος και σάλπισαν την ευσπλαχνία των Μουσουλμάνων. Οι δυστυχείς Χίοι άφηναν τους κρυψώνες τους χαροποιημένοι από την ψεύτικη ελπίδα ότι θα σώζονταν, τουλάχιστον από τη σφαγή.
Είχαν περισσότερη εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις των πληρεξουσίων του Χριστιανισμού παρά στις υποσχέσεις του ναυάρχου.
Μ’ αυτή την εμπιστοσύνη όλοι οι πρόσφυγες εκτός από εκείνους που ήταν στα βόρεια του νησιού έστειλαν επτακόσιους προύχοντες να πέσουν στα πόδια του Καρά Αλή, ελπίζοντας ότι το έργο της σφαγής θα σταματούσε εκείνη τη νύχτα. Αλλά την ίδια νύχτα ο ναύαρχος κρέμασε και τους επτακόσιους προύχοντες στα κατάρτια του στόλου και έδωσε το σήμα της σφαγής όλων όσοι ζούσαν ακόμη.
Την Κυριακή του Πάσχα η εχθρική δύναμη, 15.000 συνολικά άνδρες (κατά τον Σπηλιάδη 13.000) προχώρησαν προς το μοναστήρι του Αγίου Μηνά, όπου κατέσφαξαν και πυρπόλησαν πέντε χιλιάδες Χίους. Μερικά από τα κρανία των Χίων αυτών, σημαδεμένα από τα μοχθηρά κτυπήματα, μεταφέρθηκαν από ταξιδιώτες ακόμη και στην Αμερική για να δείξουν σε όλους την προδοσία των Τούρκων και των Ευρωπαίων συνενόχων τους.
Η βυζαντινή Νέα Μονή, κτισμένη από τον Κωνσταντίνο τον Μονομάχο, έγινε ο τάφος δύο χιλιάδων τριακοσίων Χριστιανών. Ο περικαλλής εκείνος ναός κάηκε και οι θησαυροί του λεηλατήθηκαν.
«Μέσα στο φρούριο, η μοχθηρή Υψηλότης, ο πασάς, περίμενε την επιστροφή των συμμοριών των επιδρομέων. Οι αξιωματικοί τήρησαν την αυστηρή διαδικασία, να διαβιβάσουν στον σουλτάνο δείγματα της καταστρεπτικής τους φιλοπονίας. Δόθηκε επιχορήγηση για τα κεφάλια που θα έκοβαν και κάθε γραφέας κατέγραφε στο ημερολόγιο της τυραννίας, κατά τη συνήθεια. Για να προλάβουν την απάτη, έκοβαν τα αυτιά από τα κεφάλια και κατόπιν τα διατηρούσαν στην άλμη και τα τοποθετούσαν σε βαρέλια. Τα έστελναν στον σουλτάνο ως απόδειξη της υποταγής τους ή ως δελτία της επιτυχίας τους. Ιδιαίτερη τιμή δινόταν αν τα επαναστατικά κεφάλια ανήκαν σε διακεκριμένους αρχιεπισκόπους, άρχοντες ή κληρικούς... Χίλια διακόσια κεφάλια είχαν ήδη καταγραφεί στην ιστορία της αμοιβής που δόθηκε για τον καθ’ ένα. Οι νέοι, βλέποντας τους τυράννους τους αδυσώπητους και υπακούοντας στην προσταγή των μητέρων τους, έπεσαν ως μάρτυρες, προτιμώντας ένα δοξασμένο θάνατο παρά μια άχαρη αποστασία. Τα θύματα διατάζονταν να γονατίσουν. Γονατίζοντας ο κάθε μάρτυρας αναφωνούσε: “Μνήσθητί μου, Κύριε”! Ενώ αυτός έλεγε αυτά τα λόγια, το γιαταγάνι έπεφτε επάνω στον λαιμό του, αποκόπτοντάς τον μ’ ένα κτύπημα τόσο ξαφνικό, ώστε η γλώσσα εξακολουθούσε να κινείται. Τότε ο Τούρκος έφερε ψυχρά το σπαθί στα χείλη του, σκουπίζοντας το αίμα με το στόμα του».
Τέλος ο ναύαρχος αποφάσισε να εκτελέσει τους ομήρους που του είχαν παραδοθεί ένα χρόνο πριν. Την 4η Μαΐου, ο αρχιεπίσκοπος Πλάτων, με πενήντα άλλους οδηγήθηκαν για εκτέλεση. Χάριν πρωτοτυπίας, για μια γενική εκτέλεση, ικριώματα ανυψώθηκαν, ώστε όλοι να αφανισθούν συγχρόνως . Οι Εβραίοι προθυμοποιήθηκαν να σύρουν τα πτώματα στη θάλασσα με κάθε περιφρόνηση. Αυτή ήταν η νίκη των Εβραίων επί των εχθρών τους.
Η συμπεριφορά των θυμάτων χριστιανοπρεπής. Τα πρόσωπά τους μετά τον θάνατο μαρτυρούσαν την εσωτερική τους αγνότητα, μας λέει ο Χρ. Καστάνης.
Ο Ανδρέας Μάμουκας μας διέσωσε ονομαστικό κατάλογο των θυμάτων παρέχοντας περισσότερες πληροφορίες γι’ αυτούς.
Η λεηλασία, οι εμπρησμοί, οι σφαγές και η αιχμαλωσία των κατοίκων αφάνισαν κυριολεκτικά ένα νησί, που έσφυζε από ζωή. Από έναν πληθυσμό εκατόν τριάντα έως εκατόν πενήντα χιλιάδων κατοίκων, έμειναν στη Χίο λιγότεροι από δύο χιλιάδες.
Βεβαίως οι Τούρκοι δεν έμειναν ατιμώρητοι για τα ανοσιουργήματα και τα εγκλήματά τους. Πανώλη ενέσκηψε και ορισμένα ζώα έγιναν ιδιαζόντως δηκτικά, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα. Εβραίοι και Αρμένιοι βοηθούν τους Τούρκους για να εξολοθρεύσουν τα ενοχλητικά ζώα. Γέμισε η Χίος από ποντικούς και γάτες που τρέφονταν από τα πτώματα. Οι γάτες μάλιστα τρελάθηκαν. Τις κατέλαβε ένα είδος υδροφοβίας, με συνέπεια να είναι το δάγκωμά τους δηλητηριώδες. Οι γάτες ένωσαν τις δυνάμεις τους με τις αγέλες των σκύλων, που σύχναζαν στην αγορά κρεάτων για τροφή5.
Το μέγα κακό εις βάρος της Χίου συντελέσθηκε τους μήνες Απρίλιος - Μάιος του 1822. Το νησί ήταν πια ένας σωρός ερειπίων. Η συμφορά της συγκίνησε όλο τον πολιτισμένο κόσμο και έγινε αφορμή να πυκνωθεί το υπέρ της Ελλάδος φιλελληνικό ρεύμα. Πλήθος περιηγητών, που επισκέφθηκαν τη Χίο μετά την καταστροφή, μας δίνουν συγκλονιστικές περιγραφές.
Η συμφορά της Χίου απασχόλησε και θα εξακολουθεί να απασχολεί την επιστήμη, συγκίνησε λογοτέχνες και ζωγράφους, και κινητοποίησε τη δημοσιογραφία χάριν της ενημέρωσης της διεθνούς κοινής γνώμης και ευαισθητοποίησε τα Κοινοβούλια αρκετών χωρών6.
Δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε ως πηγή πολύτιμη για την εποχή αυτή το βιβλίο του Στυλιανού Γ. Βίου. «Η Σφαγή της Χίου εις το στόμα του χιακού λαού»7, όπου καταγράφονται πολύτιμες ιστορικές ειδήσεις από αφηγήσεις αυτοπτών επιζώντων. Είναι στ’ αλήθεια συγκλονιστικές μαρτυρίες και ειδήσεις πολύτιμες για τα τραγικά εκείνα γεγονότα. Διαβάζοντας κάθε μαρτυρία ξεχωριστά, φέρνεις στον νου σου τον πίνακα του Ντελακρουά, αφού, όπως προσφυώς ελέχθη, οι παραστάσεις του Ντελακρουά και οι αφηγήσεις των αυτοπτών έχουν την ίδια συγκινησιακή ένταση και ζωντάνια. Βεβαίως, ο γενναίος Ψαριανός ναυτικός Κωνσταντίνος Κανάρης με την πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας εκδικήθηκε την καταστροφή της Χίου, γεγονός όμως που όξυνε την εκδικητικότητα των Τούρκων, αφού έσυραν εννιακόσιους φυλακισμένους από τις υπόγειες φυλακές του φρουρίου και τους θανάτωσαν, θερίζοντας μια πλούσια συγκομιδή Μαρτύρων που κραύγαζαν το «Μνήσθητί μου Κύριε...».
Κοραής: «Είχον χρείαν παρηγορίας»
Ο μέγας διδάσκαλος του Γένους Αδαμάντιος Κοραής, συγκλονισμένος από την καταστροφή και τις σφαγές και αιχμαλωσίες των Χίων, γράφει στον εθνικό ευεργέτη Βαρβάκη:
«Η τελευταία σου επιστολή 24 Μαΐου ήλθε εις καιρόν ότε είχον χρείαν παρηγορίας διά να μη σχάσω από το κακόν μου διά την απαρηγόρητον και απροσδόκητον συμφοράν της Χίου, την οποίαν αυτού ακόμη δεν γνώριζες...». Στη συνέχεια ζητεί εκλιπαρώντας τη χρηματική βοήθεια του Βαρβάκη, για την απελευθέρωση των Χίων αιχμαλώτων: «Τούτους όλους», γράφει «φαντάσου ότι τους έχεις έμπροσθέν σου αλυσοδεμένους, θρηνούντας και ζητούντας από τον Βαρβάκην βοήθειαν... Ενθυμείσαι, φίλε μου, ότι μία από τας αγαθοεργίας, διά τας οποίας ο Θεός ελέους και οικτιρμών βάλλει τους ελεήμονας εις τα δεξιά Του, είναι το “εν φυλακή ήμην και ήλθετε προς με...”. Σώσε, φίλε μου, από τον πειρασμόν της τυραννικής ασελγίας και της ασεβούς θρησκείας όσους δυνηθείς...». Όμως η απάντηση του Βαρβάκη είναι αρνητική. Ο μεγάλος ευεργέτης έχει εξαντλήσει τις οικονομικές του δυνατότητες. Ο Κοραής δεν πτοτείται. Είναι αποφασισμένος να πράξει το παν, στις επάλξεις του εθνικού αγώνα, για να υλοποιηθεί το όραμα της ελευθερίας. Ορθώνει λοιπόν τη φωνή της καρδιάς του ισχυρότερη, δραματικότερη, και εκλιπαρεί αυτός ο διαπρεπής λόγιος, ο ζητιάνος χάριν της πατρίδος, βοήθειαν. «Εάν ακριβέ μου φίλε», γράφει, «μετά την εξέτασιν βεβαιωθής ότι δύνασαι ακόμη να βοηθήσης τους αναστενάζοντας αιχμαλώτους αδελφούς μας, πρόσεχε (σε το λέγω με δάκρυα εις τους οφθαλμούς), πρόσεχε διά τους οικτιρμούς του Θεού, μη τους στερήσης την βοήθειαν ταύτην, διά να μη χάσης τον μισθόν όλων των περασμένων σου καλών έργων, αλλά στείλε πάραυτα εις βοήθειαν ή αργύρια, εάν αγαπάς... εάν περισσεύη τίποτε, διά να θεραπεύσης τας πληγάς της πατρίδος μας, δεν σου τα ζητώ εγώ. Φαντάσου ότι βλέπεις τον Χριστόν, επάνω εις τον Σταυρόν βρεγμένον με τα αίματά του και φωνάζοντα προς σε, τα πατρικά ούτα λόγια: Υιέ μου Βαρβάκη, πολλαί χιλιάδες αιχμαλώτων βαπτισμένων εις το όνομά μου, κινδυνεύουν την ώραν ταύτην να με αρνηθώσιν και να εναγκαλισθώσιν την βδελυράν θρησκείαν του Mωάμεθ. Iδού ο καιρός, βαφτισμένε εις το όνομά μου, αγαπητέ υιέ, να σώσης τους βαπτισμένους αδελφούς σου από τον τουρκικόν μολυσμόν8».
Tο 1801 ο Kοραής γράφοντας στον Kοντόσταυλο σημείωνε μεταξύ άλλων: «H ηλικία μου δεν συγχωρεί να ελπίζω τα αδύνατα, να ίδω τον αφανισμόν των τυράννων της Eλλάδος. Παράγγειλε όμως κανέναν από τους εγγόνους σου, αν κατά τύχην έλθη ποτέ εις Παρισίους, να ζητήση τον τάφον μου και να μοι φωνάξη τρις: “Hλευθερώθη η Eλλάς από το άνομον Έθνος”». Aλλ’ ο Kοραής έζησε και είδε τους καρπούς των μόχθων του, είδεν ό,τι επόθησε και οραματίσθηκε.
H Xίος, η ποτισμένη με αίμα ηρώων και μαρτύρων ζει και συνεχίζει την ιστορική, καθοριστική πορία της στον Aιγαιακό, γιατί όχι και στον παγκόσμιο χώρο.
Δεκάδες χιλιάδες εσφάγησαν στο νησί το 1822. Kάποιων τα ονόματα είναι γνωστά. Kάποιοι άλλοι θυσιάστηκαν χωρίς επιδίωξη αναγνώρισης.
Mπορεί η σελίδα της Iστορίας για την καταστροφή και τις Σφαγές της Xίου να φαίνεται σκοτεινή, αλλά και από τις σκοτεινές στιγμές της ιστορίας μας πάντοτε αναπηδούν πολιτιστικές αστραπές.
ΜΑΡΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΙΑΤΡΑΚΟΥ Δ.Φ.
Σημειώσεις
1. Βλ. Μαρίας Γ. Γιατράκου, Χριστ. Πλ. Καστάνης, The Greek exile, Κεφ. Γ’ σ. 23-24.
2. Βλ. Χριστ. Καστάνης ο.π. και Μαρίας Γ. Γιατράκου, Ειδήσεις περί της Επαναστάσεως της Χίου, (1822), ανάτυπον από τον 220 τόμο του Δελτίου της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, Αθήναι, σσ. 172-173.
3. Νικόλαος Σωτ. Κρουσουλούδης, ο βίος και το έργον του Εθνομάρτυρας Μητροπολίτου Χίου Πλάτωνος Φραγκάδα, Θεσσαλονίκη 1981, σ. 102-103.
4. ο.π.
5. Μαρία Γ. Γιατράκου, Ειδήσεις από την καταστροφή της Χίου (1822) και την πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κωνσταντίνο Κανάρη. Ανάτυπο από το περιοδικό «Παρνασσός» τόμ. ΚΗ’ (1986), σσ. 560, 563, 564 κ.ε.
6. Βλ. Μαρία Γιατράκου, Αναλυτική βιβλιογραφία περί της Επαναστάσεως και καταστροφής της Χίου, ανάτυπον, ο.π., σ.σ. 4-5.
7. Στυλιανός Γ. Βίος, Η Σφαγή της Χίου εις το στόμα του Χιακού Λαού, Χίος 1989, σ.
8. Βλ. σχετικώς, Απ. Β. Δασκαλάκη, ο Αδαμάντιος Κοραής και η Ελευθερία των Ελλήνων, σ.σ. 312-317 και Μαρία Γ. Γιατράκου – Επιστολών Αδαμαντίου Κοραή απανθίσματα περιοδικόν. «Η Δράσις», Απρίλιος, 1979, σ.σ. 52-53.
Που είναι τα 4 χρυσοχάλκινα άλογα της Χίου?
Είναι γνωστή στους Χιώτες η ύπαρξη των 4 χρυσοχάλκινων αλόγων της Χίου στον Άγιο Μάρκο της Βενετίας όπου παραμένουν μέχρι σήμερα. Αυτό το αριστούργημα, από τις πιο εντυπωσιακές λαφυραγωγημένες ελληνικές αρχαιότητες, κατασκευάστηκε κάπου στο διάστημα 100-400 μ.Χ. και ήταν μέρος ενός επίχρυσου τέθριππου άρματος με ηνίοχο -άλλη εκδοχή λέει ότι φτιάχτηκε από τον Λύσιππο το 400 π.Χ.
Μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη το πρώτο μισό του 5ου αιώνα μ.Χ. από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β' ο οποίος, τρομάρα του, δεν είχε καμιά άλλη δουλειά να κάνει μιας που ήταν ένα άβουλο πλάσμα (από φυσικού του και από σκόπιμη διαπαιδαγώγηση), δεν ασχολούταν -και δεν τον άφηναν να ασχοληθεί- με τη δουλειά του αυτοκράτορα και τον εκμεταλλευόταν όλη του τη Ζωή συγγενείς, αυλικοί και παπάδες.
Το τέθριππο τοποθετήθηκε στον ιππόδρομο, σε κεντρικότατη θέση, πάνω από την κεντρική είσοδο του σταδίου, το οποίο είχε μήκος σχεδόν μισό χιλιόμετρο! Από εκείνο το σημείο ακριβώς ξεκινούσαν και οι ιπποδρομίες -αρματοδρομίες όπου μέσα από 12 πύλες ξεχύνονταν τα άλογα των Βένετων, Πράσινων, Κόκκινων και Λευκών στον στίβο υπό τις ιαχές 100.000 (!!!) περίπου θεατών, οι οποίοι φαγωνόντουσαν μεταξύ τους όπως περίπου οι σημερινοί οπαδοί των μεγάλων ομάδων, και για να ακριβολογούμε μάλλον χειρότερα.
Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους, το 1204, εκτός από τον ιππόδρομο που σταμάτησε να λειτουργεί (δεν τον χώνευε και η Εκκλησία), τα άλογα ξηλώθηκαν και μεταφέρθηκαν στη Βενετία όπου και τοποθετήθηκαν πάνω από την κεντρική είσοδο της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου. Τα βούτηξε αργότερα και ο Ναπολέοντας όμως λιγότερο από 20 χρόνια αργότερα, το 1815, η Γαλλία αναγκάστηκε να τα επιστρέψει (με πόλεμο βέβαια, όχι με συλλογές υπογραφών). Τις τελευταίες δεκαετίες, από το 1977 ή το 1980, είναι μέσα στο ναό και απέξω έχουν τοποθετηθεί αντίγραφα.
Το περίεργο είναι ότι στις ξένες πηγές (ιταλικές κυρίως), αλλά και ελληνικές (που προφανώς το αντίγραψαν από τους Ιταλούς) αναφέρεται ότι τα αφαίρεσε από την Αψίδα του Τραϊανού στη Ρώμη ο Μέγας Κωνσταντίνος και τα μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη από όπου τα «έφερε πίσω» το 1204 ο Δόγης της Βενετίας. Μάλιστα σημειώνεται ότι ο Δόγης ενδιαφέρθηκε μόνο για τα άλογα και για τίποτα άλλο, πιθανότατα ως κατάκτηση ενός εμβλήματος της Πόλης (στον ιππόδρομο εκτός από αγώνες γίνονταν όλες οι σημαντικές εκδηλώσεις, οι γιορτές αλλά και οι ιδιαίτερες εκτελέσεις).
Κάποιες πηγές λένε ότι τα άλογα είναι ελληνική αρχαιότητα, άλλες πάλι όχι, συμπληρωματικά όμως στο ενδεχόμενο να προϋπήρχαν στην Αψίδα του Τραϊανού προβάλλεται η εικασία ότι ήταν ροδιακό αφιέρωμα στους Δελφούς από όπου κλάπηκαν από τον Νέρωνα και τοποθετήθηκαν σε αψίδα ενώ μετέπειτα κόσμησαν την Αψίδα του Τραϊανού.
Πάντως όλο αυτό είναι πολύ βολική δικαιολογία για τους Ιταλούς μιας που άλλο είναι να «επέστρεψαν» και άλλο να κλάπηκαν εντελώς ενώ στις σημαντικές ιταλικές πηγές δε βρήκα κάτι που να αναφέρεται στη Χίο έστω και ως ενδεχόμενο (το να υπάρχει μια συγκεκριμένη πόλη, ως τόπος καταγωγής των αγαλμάτων θα μπορούσε να εγείρει διεκδικήσεις σε ένα τόσο σημαντικό καλλιτέχνημα). Μάλιστα στην ιταλική πηγή που παραθέτω παρακάτω, μία σημαντική και εκτενής μελέτη 28 σελίδων για τα άλογα, το βασικό ερώτημα και τίτλος είναι εάν είναι ελληνικά ή ρωμαϊκά (γίνεται αναφορά στη Χίο μόνο μία φορά και εντελώς μονολεκτικά, βαθιά μέσα στο κείμενο). Ίσως οι Χιώτες να έπρεπε να κάνουμε κάτι.
Εν πάση περιπτώσει, το θέμα μας είναι το εξής: έχετε αναρωτηθεί ποτέ πως ήταν αυτά τα άλογα με το άρμα και τον ηνίοχο τους, στον ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης;; Εγώ προσωπικά πάντως, ναι, ήμουν πολύ περίεργος. Και βρήκα την άκρη -ας είναι καλά η σύγχρονη τεχνολογία και οι επιστήμονες που ασχολήθηκαν. Έτσι βρήκα τη διεύθυνσηhttp://egpaid.blogspot.com/2010/10/blog-post_20.html όπου μέσα από το άρθρο «Το παλάτι, ο ιππόδρομος και οι Δήμοι» παρουσιάζονται εικονικές φωτογραφίες, αλλά και βίντεο, μεταξύ άλλων και των αλόγων, των οποίων θα σας δείξω εδώ. Περισσότερες λεπτομέρειες για τα άλογα:
από
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)